کرامت انسان از دیدگاه خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله صفحه 56

اوست. «پیامبر صورتش را از صورت کسی که با او دیدار می کرد، برنمی گرداند تا اینکه او خود چنین کند. هر گاه یکی از اصحابش او را می دید، پس از دیدار با او بلند می شد و از او روی برنمی گرداند تا اینکه او خود برود.(1) همچنین هنگام جدا شدن آنها را همراهی می کرد.»(2) رعایت عدالت در تقسیم توجه بسیار مهم است. امام صادق علیه السلام می فرماید: «پیامبر (حتی) نگاه های خود را میان اصحاب به یکسان تقسیم می کرد.»(3) سنت پیامبر چنین بود که اگر با جمعی سخن می گفت، فقط به یک شخص توجه نمی کرد.(4) انس بن مالک می گوید: «ما در مجلس پیامبر حلقه وار دور هم می نشستیم.»(5) چنین نبود که پیامبر، جایگاه ویژه ای داشته باشد. حتی وضعیت به گونه ای بود که اگر غریبه و نا آشنایی می آمد، نمی توانست بر اساس مکان، پیامبر را بیابد و سراغ آن حضرت را می گرفت.

رسول خدا صلی الله علیه و آله بیشتر چنین می نشست: «ساق های پا را بلند می کرد و دو دست خود را از جلو بر آن حلقه می زد. هنگام ورود به یک مجلس در نزدیک ترین جایی که خالی بود، می نشست. هر کس را که به پیش او می رفت، گرامی می داشت. چنان که گاهی عبای خود را زیر او پهن می کرد یا او را بر تشک خود می نشانید».(6)

ج) حرمت دوستان

ج) حرمت دوستان

1- الطبقات الکبری، ج 1، ص 286.
2- انساب الاشراف، ج 1، ص 388.
3- سنن النبی، ص 12.
4- مجموعه ورّام، ج 1، ص 32.
5- سنن النبی، ص 132.
6- سنن النبی، ص 136.