سیره پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از نگاهی دیگر صفحه 301

أَمْرًا کانَ مَفْعُولاً وَ إِلَی اللّهِ تُرْجَعُ اْلأُمُورُ.(انفال: 44)

و یاد آور زمانی که خدا دشمنان را هنگامی که مقابل شدید با آنان، در چشم شما کم نمودار کرد و شما را نیز در چشم دشمن کم بنمود تا خداوند آن را که در قضای حتمی خود مقرر کرده اجرا فرماید.

1. دعا و استمداد کردن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از خدا

1. دعا و استمداد کردن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از خدا

پیامبر اسلام همواره در زندگی همه چیز را از خدا می خواست. با آنکه تدبیر و اندیشه خود را در تمام امور به کار می گرفت، اما دعا و استمداد از خدای بزرگ را از یاد نمی برد. آن حضرت در هنگام دعا مانند مسکینی که دست های خود را بالا می برد تا چیزی را از کسی بگیرد دست هایش را بلند می کرد(1) و برای آنکه مردم را هدایت و راهنمایی کند و در دعوت خود موفق شود، پیوسته دعا را با تلاش و کوشش می آمیخت و برای هدایت مردم دعا می کرد؛ چنان که وقتی طفیل بن عمرو نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله! قبیله دوس عصیانگر و گناهکارند، آن حضرت برایشان دعا کرد و گفت:

«اللّهُمَّ اَهْدِ دوسا؛ خدایا قبیله دوس را [به اسلام] هدایت کن.»(2) و همچنین در جنگ طائف برای قوم ثقیف این چنین دعا کرد: «اَللّهُمَّ اَهْدِ ثَقیفا؛ خدایا قوم ثقیف را هدایت فرما.»(3) و هنگامی که می خواست از مکه به سوی مدینه هجرت کند این گونه دعا کرد:

1- وسائل الشیعه، ج 4، ص 1100.
2- سیره النبویه، ج 20، ص 76.
3- همان، ج 3، ص 663.