آئین پزشکان مسلمان، یا، اخلاق پزشکی در اسلام صفحه 39

1- البیّنه /8.

اخلاق پزشکی در کلیله و دمنه

در باب اوّل کتاب کلیله و دمنه مطالبی درباره پزشک و اخلاق پزشکی وجود دارد که واقعاً ذی قیمت است، لذا عین عبارات آن را برای مطالعه خوانندگان و همکاران عزیز، در این جا می آورم: «چنین گوید بُرزویه، مقدّم اطبّای پارس، که پدرِ من از لشکریان بود و مادرِ من از خانه علمای دین زردشت بود، و اوّل نعمتی که ایزد، تعالی و تقدّس بر من تازه گردانید دوستیِ پدر و مادر بود و شَفَقَتِ ایشان بر حالِ من، چنانکه از برادران و خواهران مستثنی شدم و بمزیدِ تربیت و ترشُّح مخصوص گشت. و چون سالِ عمر بهفت رسید مرا بر خواندنِ علم طب تحریض نمودند، و چندانکه اندک وقوفی افتاد و فضیلتِ آن بشناختم برغبت صادق و حرصِ غالب در تعلّم آن می کوشیدم، تا بدان صنعت شهرتی یافتم و در معرضِ معالجتِ بیماران آمدم. آنگاه نفسِ خویش را میان چهار کار که تکاپوی اهلِ دنیا از آن نتواند گذشت مخیَّر گردانیدم. وفور مال و، لذّات حال و، ذکر سایر و، ثواب باقی. و پوشیده نماند که علم طبّ نزدیکِ همه خردمندان و در تمامی دینها ستوده ست. و در کتب طبّ آورده اند که فاضلترِ اطبّا آنست که برمعالجت از جهتِ ذخیرتِ آخرت مواظبت نماید، که بملازمتِ این سیرتْ نصیبِ

دنیا هر چه کامل تر بیابد و رستگاریِ عُقْبی مُدَّخر گردد؛ چنانکه غرضِ