- پیشگفتار 1
- جنبه های اجتماعی در پزشکی قدیم و جدید 3
- اشاره 3
- پیشگیری یا درمان 5
- تاریخچه پزشکی 8
- نارسایی پزشکی در عصر حاضر 14
- سخنی درباره سوگندنامه های پزشکی 17
- سوگندنامه بقراط 19
- اشاره 21
- تعریف علم اخلاق 21
- موضوع علم اخلاق 23
- هدف علم اخلاق 23
- اقسام اخلاق 24
- اهمیت علم اخلاق در اسلام 24
- کلیاتی در مورد اخلاق پزشکی 25
- اشاره 27
- اهمیت پزشکی 27
- اهمیت پزشکی از نظر اسلام 28
- مقام پزشک در جامعه اسلامی 30
- مقام و منزلت بیمار از دیدگاه اسلام 32
- روابط پزشک و بیمار 35
- اخلاق پزشکی در کلیله و دمنه 39
- اشاره 43
- درباره رازداری 43
- حفظ راز 44
- انواع رازها 44
- راز پزشکی 46
- ویژگیهای لازم برای دانشجو واستاد علوم پزشکی 51
- دانش پزشکی 52
- تندرستی و صحت جسم 52
- اشاره 52
- شرایط طبیب خوب 52
- حُسن اخلاق 53
- وظایف پزشک 54
- صفات برجسته یک پزشک 55
- مشاوره 62
- اشاره 62
- ارجاع بیمار به متخصص 63
- اختلاف عقیده پزشک و مشاور 64
- سخنی درباره مشاوره 64
- آداب نسخه نویسی و تجویز دارو 65
- اشاره 65
- نسخه و مشخصات آن 66
- برخی مسایل دیگر 69
- مرگ بی درد و رنج یا تسریع مرگ بیمار 72
- اشاره 72
- اخلاق پزشکی در حوادث پیش بینی نشده 73
- قسمتی از آئین نامه نظام پزشکی 74
- انواع بیماران 76
- شرایط معلم اخلاق پزشکی 77
- چگونگی عیادت از بیماران 79
- اشاره 79
- اهمیت عیادت از بیماران 79
- نکاتی دیگر 81
- مواردی که بیماران در ارتباط با پزشک باید رعایت کنند 83
- سخن آخر 85
- برخی منابع دیگر 86
وظایف پزشک
پزشک باید سعی کند با عمل شرافتمندانه خود، آبرو و حیثیت پزشکی را بالا ببرد و تا می تواند در توسعه ء علم پزشکی برای تأمین سلامت جامعه بکوشد. وسعت نظر، سعه صدر، عفو و گذشت و بخشش و ایثار از صفات برجسته ای است که موجب خوش بین شدن اجتماع به شغل مقدس پزشکی می شود. کسی که چنین خدمتی انجام می دهد، باید از خودرایی، تعصب، غرور و تکبّر دوری کند، زیرا این صفات اصل شغل را بی اعتبار و صاحب آن را بی ارزش می کند. همکاری پزشکان در یک موضوعِ بخصوص و ارتباط و تبادل نظر در معلومات، موجب می شود که علم پزشکی پیشرفت بیشتری داشته باشد. بنابراین ثبت نام در انجمنهایی که پایه و اساس آن تعاون و همکاری در رشته پزشکی است، مانعی ندارد. تمام افراد آن انجمن باید وارستگی و صفات حسنه را پیشه خود ساخته سعی کنند انجمن آنان نمونه و الگویی برای سایر تشکیلات صنفی باشد. در این باره، بقراط چنین می گوید: «پزشک باید متواضع، معتقد، باایمان، پاکدامن و با حوصله باشد و وظایف خود را با خوشحالی و دلگرمی انجام دهد. خرافی و موهوم پرست نبوده، در سایر کارها و زندگی خصوصی نیز پاکیزه باشد و از
صفات زشتی که موجب بی آبرویی صنفی می شود، اجتناب کند.»