حکیمانه: مجموعه لطایف و حکایات ... صفحه 48

شده بود؛ چشاندن رنج و سختی اطاعت به جان، همان گونه که شیرینی گناه را به جان می چشاندی؛ گریه عوض همه خنده هایی که کرده ای».(1)

به بادیه نشینی گفتند: «چگونه ای؟» گفت: «جامه دینم را به گناهان پاره می کنم و با آمرزش خواهی، آن را وصله می زنم».(2)

شخصی به پارسایی گفت: «به من پندی کوتاه بده!» گفت: «به آنچه در برابر خدا عهده دار شده ای، بپرداز (یعنی کمال توبه) و آنچه را خدا در برابر تو عهده دار شده است، رها کن (یعنی روزی)».(3)

20. یاد خدا

از دانشمندی پرسیدند: «کسی که قرآن می خواند و نمی داند که چه می خواند، آیا هیچ اثری دارد؟» گفت: «کسی که دارو می خورد و نمی داند که چه می خورد، اثر می کند. چگونه قرآن اثر نکند، بلکه بسیار اثر می کند. پس چگونه خواهد بود اگر بداند که چه می خواند».(4)

یکی از اصحاب حال، روزی به یارانش می گفت: «اگر به ورود به بهشت و گزاردن دو رکعت نماز مخیّر می شدم، گزاردن دو رکعت نماز را برمی گزیدم.» به او گفتند: «چرا؟» گفت: «زیرا در بهشت به حظ خود مشغول خواهم شد و در گزاردن دو رکعت نماز، به حق پروردگار خویش».(5)

عارفی بسیار دعا می کرد، ولی اجابت نمی شد. به درگاه الهی نالان شد و گفت: «یا

1- . تفسیر روح البیان برسوی، ج 8، ص 315، به نقل از: داستان ها و پندها، ج 3، ص 96.
2- . کشکول، ص 358.
3- . همان، ص 487.
4- . حکایت پارسایان، ص 184؛ حکایت و حکمت، صص 189 و 190.
5- . کشکول، ص 43.