راه روشن: ترجمه المحجه البیضاء فی تهذیب الحیاء جلد 8 صفحه 394

آنها نجات یابی.

چگونگی شفاعت

(1)بدان هرگاه دخول در آتش بر دسته هایی از مؤمنان لازم آید خداوند به فضل و کرم خود شفاعت پیامبران و صدّیقان بلکه شفاعت عالمان و صالحان را دربارۀ آنها می پذیرد بلکه هر کس به سبب حسن رفتارش در نزد خداوند دارای آبرو و منزلتی باشد او را نسبت به کسان و خویشان و دوستان و آشنایانش حقّ شفاعتی است پس بکوش که برای خود در نزد خدا رتبۀ شفاعت به دست آوری،و آن بدین طریق است که هیچ انسانی را حقیر نشماری چه خداوند دوستی خود را در بندگانش پنهان کرده است لذا شاید آن که به چشم تو حقیر می آید او ولیّ خدا باشد همچنین هیچ گناهی را کوچک مشمار زیرا خداوند خشمش را در گناهان نهفته است شاید خشم خدا در همان گناهی باشد که تو آن را کوچک شمرده ای،و هیچ طاعتی را اندک مدان برای آن که خداوند متعال رضایش را در طاعاتش پنهان فرموده است بسا رضای او در طاعتی باشد که تو آن را اندک دانسته ای هر چند آن کلمۀ طیّبه یا لقمه ای یا نیّتی حسنه یا چیزی از این قبیل بوده است.

دلایل شفاعت در قرآن و اخبار بسیار است،خداوند فرموده است: وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضی (1)،عمرو بن عاص روایت کرده که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله قول ابراهیم را تلاوت فرمود که: رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیراً مِنَ النّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَ مَنْ عَصانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (2)،و نیز قول عیسی بن مریم علیه السّلام را که: إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُکَ (3)،سپس دستها را بلند کرد و گفت:امّتی امّتی،پس از آن گریست،خداوند به جبرئیل فرمود:برو نزد محمّد و از او بپرس سبب گریه ات چیست؟جبرئیل نزد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله آمد و از او پرسید،آن حضرت او را آگاه کرد و گفت:خدا به آن داناتر است،خداوند فرمود:ای جبرئیل برو به محمّد بگو:ما تو را دربارۀ امّتت خشنود خواهیم کرد و غمگین نخواهیم ساخت (4).

1- (1) ضحی/5:و بزودی پروردگارت آن قدر به تو عطا می کند که خشنود شوی.
2- (2) ابراهیم/26:پروردگارا آنها(بتها)بسیاری از مردم را گمراه ساختند،هر کس از من پیروی کند از من است و هر کس نافرمانی من کند تو بخشنده و مهربانی.
3- (3) مائده/188:اگر آنها را مجازات کنی بندگان تو هستند و اگر آنها را نبخشی توانا و حکیمی.
4- (4) صحیح مسلم،ج 1،ص 132 از حدیث عبد اللّه بن عمرو بن العاص و شاید واژه عبد اللّه در بعضی نسخه ها افتاده است.