- مقدمه 1
- اشاره 5
- رجوع برای فهم برین 16
- شرایط تحقق عملی محبّت 22
- مصداق محبّت به خدا 25
- معنی طهارت تکوینی اهل البیت علیهم السلام 27
- معجزه ی محبّت و مودّت 29
- مصداق واقعی عشق 44
- اشاره 54
- اساسی ترین نیاز 56
- اگر دوست داشتن در انسان بمیرد 60
- برکات محبت به انسان های متعالی 62
- نتایج محبّت به اهل البیت علیهم السلام در قیامت 65
- جامعیت محبّت 67
- محبت به اولیاء الهی؛ آثاری از لطف خدا 69
- راه های نظر به خداوند 71
- نیاز عشق به مصداق 73
- تفاوت خیالات وَهمی با خیالات آسمانی 76
- جایگاه حضور حضرت جبرائیل علیه السلام 78
- شرط تحقق عشق واقعی 83
- نیاز انسان ها به نمونه های عالی تربیتی 85
- مودّت به اهل البیت علیهم السلام اساس دینداری 92
- تأسفی آزاردهنده 96
- عاشقان را بر سر خود حکم نیست 101
- اشاره 105
- سابقه ی تاریخی توجه به حقایق قدسی 106
- راه ارتباط با حقیقت ولایت 108
- چگونگی تعین به مقام ائمه علیهم السلام 116
- حداقلِ شرط جهت تجلّی نور ولایت 120
- میهمانی عالم قدس 122
- ورود به زندگی معنادار 125
- رابطه ی حبّ به اهل البیت علیهم السلام و ظهور ایمان 127
- محبت اهل البیت علیهم السلام؛ جواب دادن به ذات دوست داشتن 133
- اصل اصیل دوست داشتن 136
- اهل البیت علیهم السلام و لایه های عمیق وجود انسان 138
- بدترین شکست 140
- سیر از «صورت» به «حقایق» 151
- اشاره 160
- امامان معصوم علیهم السلام؛ آینه ی محبّت به خدا 164
- اوقات فراغت؛ هدیه ی خدا یا معضل بشر؟ 166
- محبّت پایدار 167
- سلطان دل ها و قبول شدن نماز 175
- مسیر قبول عبادت 177
- عوامل نزدیکی به محبت امامان علیهم السلام 181
- ارتباط جان ها با امام قبل از تولد 183
- اتحاد مقام عشق و مقام عصمت 186
- امام علیه السلام؛ مصداق کامل عقل عملی 187
- زیباترین اطاعت 190
- معصومین وسیله ی شناخت حق 198
- چگونگی مدیریت محبّت تکوینی 200
- بزرگ ترین محبّت به بشر 202
- اشاره 211
- اگر محبّت گم شود 213
- رنجی که می بریم 215
- راه ایجاد محبّت به اهل البیت علیهم السلام 218
- اهل البیت علیهم السلام؛ هدیه ی خدا به بشر 225
- مقصدعقل؛ مقصدقلب 228
- تغذیه ی قلب و خیال 230
- خداوند خود را از طریق معصومین علیهم السلام نشان می دهد 233
- عدم تفکیک دینداری از محبّت به اهل البیت علیهم السلام 236
- محبّت اهل البیت؛ مسیر بهشت است 239
- دل، آنگاه که درست راه برده شود 240
- محبّت به اهل البیت علیهم السلام، جواب محبّت نهایی دل 242
- برنامه ی دین برای دل 245
- برترین مردم 246
- مسیر کمال ایمان 252
- زیبایی های خداپسند 254
- اشاره 259
- مقامی فوق دسترسی شیطان 260
- تفاوت مخلَصین با مخلِصین 262
- ضرورت وجود انسان های معصوم 264
- مخلَصین؛ نمونه ی کامل ظهور خواست خدا 268
- مصداق مخلَصین 278
- زیارت جامعه و خصوصیات مخلَصین 281
- حضور مخلَصین در همه ی مراتب هستی 284
- یک راز بزرگ 286
- اوج بصیرت 290
- غفلتی خطرناک 293
- آینه های نمایش حق 297
- خلقتی فوق زمین و زمان 301
- مباهله و نتایج آن 304
می توانید امتحان کنید؛ گاهی که با خودمان خوب برخورد نکنیم و در تزکیه ی خود از رذائل کوشا نباشیم، به همان اندازه نه تنها نسبت به ائمه معصومین علیهم السلام احساس محبّتمان کم می شود، حتی احساس بیگانگی با آن ها به ما دست می دهد، دیگر احساس نمی کنیم امام معصوم؛ جانِ جانِ ما است و برعکس، هرچه در اصلاح خود بیشتر تلاش کنیم و مواظب باشیم آلوده نشویم، احساس می کنیم قلب مان بیشتر متوجه امام مان عجل الله تعالی فرجه است. هر چقدر آلودگی های خود را کم کنیم، بدون اختیار به امام زمانمان نزدیک تر می شویم.
ارتباط جان ها با امام قبل از تولد
حضرت صادق علیه السلام می فرمایند: «شخصی خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام آمد و آن حضرت همراه اصحابش بود، بر آن حضرت سلام کرد و گفت: به خدا ولایت و محبّت تو را دارم. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: دروغ می گویی. آن شخص گفت: آری! به خدا قسم من محبّت و دوستی تو را دارم و تا سه بار تکرار کرد. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: دروغ می گویی، تو چنان که می گویی نیستی، همانا خداوند روح های مردم را دو هزار سال پیش از بدن هایشان آفرید و سپس دوستان ما را به ما عرضه کرد، به خدا سوگند که روح تو را در میان آن ها ندیدم، پس تو کجا بودی؟ آنگاه آن مرد ساکت شد و جوابی نگفت و دیگر مراجعه نکرد.»(1)
ملاحظه کنید که قبل
1- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّ رَجُلًا جَاءَ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ هُوَ مَعَ أَصْحَابِهِ فَسَلَّمَ عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَنَا وَ اللَّهِ أُحبّکَ وَ أَتَوَلَّاکَ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام کَذَبْتَ قَالَ بَلَی وَ اللَّهِ إِنِّی أُحبّکَ وَ أَتَوَلَّاکَ فَکَرَّرَ ثَلَاثاً فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام کَذَبْتَ مَا أَنْتَ کَمَا قُلْتَ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْأَرْوَاحَ قَبْلَ الْأَبْدَانِ بِأَلْفَیْ عَامٍ ثُمَّ عَرَضَ عَلَیْنَا الْمُحبّ لَنَا فَوَ اللَّهِ مَا رَأَیْتُ رُوحَکَ فِیمَنْ عُرِضَ فَأَیْنَ کُنْتَ فَسَکَتَ الرَّجُلُ عِنْدَ ذَلِکَ وَ لَمْ یُرَاجِعْه(الکافی، ج 1، ص 438)