- مقدمه 1
- اشاره 5
- رجوع برای فهم برین 16
- شرایط تحقق عملی محبّت 22
- مصداق محبّت به خدا 25
- معنی طهارت تکوینی اهل البیت علیهم السلام 27
- معجزه ی محبّت و مودّت 29
- مصداق واقعی عشق 44
- اشاره 54
- اساسی ترین نیاز 56
- اگر دوست داشتن در انسان بمیرد 60
- برکات محبت به انسان های متعالی 62
- نتایج محبّت به اهل البیت علیهم السلام در قیامت 65
- جامعیت محبّت 67
- محبت به اولیاء الهی؛ آثاری از لطف خدا 69
- راه های نظر به خداوند 71
- نیاز عشق به مصداق 73
- تفاوت خیالات وَهمی با خیالات آسمانی 76
- جایگاه حضور حضرت جبرائیل علیه السلام 78
- شرط تحقق عشق واقعی 83
- نیاز انسان ها به نمونه های عالی تربیتی 85
- مودّت به اهل البیت علیهم السلام اساس دینداری 92
- تأسفی آزاردهنده 96
- عاشقان را بر سر خود حکم نیست 101
- اشاره 105
- سابقه ی تاریخی توجه به حقایق قدسی 106
- راه ارتباط با حقیقت ولایت 108
- چگونگی تعین به مقام ائمه علیهم السلام 116
- حداقلِ شرط جهت تجلّی نور ولایت 120
- میهمانی عالم قدس 122
- ورود به زندگی معنادار 125
- رابطه ی حبّ به اهل البیت علیهم السلام و ظهور ایمان 127
- محبت اهل البیت علیهم السلام؛ جواب دادن به ذات دوست داشتن 133
- اصل اصیل دوست داشتن 136
- اهل البیت علیهم السلام و لایه های عمیق وجود انسان 138
- بدترین شکست 140
- سیر از «صورت» به «حقایق» 151
- اشاره 160
- امامان معصوم علیهم السلام؛ آینه ی محبّت به خدا 164
- اوقات فراغت؛ هدیه ی خدا یا معضل بشر؟ 166
- محبّت پایدار 167
- سلطان دل ها و قبول شدن نماز 175
- مسیر قبول عبادت 177
- عوامل نزدیکی به محبت امامان علیهم السلام 181
- ارتباط جان ها با امام قبل از تولد 183
- اتحاد مقام عشق و مقام عصمت 186
- امام علیه السلام؛ مصداق کامل عقل عملی 187
- زیباترین اطاعت 190
- معصومین وسیله ی شناخت حق 198
- چگونگی مدیریت محبّت تکوینی 200
- بزرگ ترین محبّت به بشر 202
- اشاره 211
- اگر محبّت گم شود 213
- رنجی که می بریم 215
- راه ایجاد محبّت به اهل البیت علیهم السلام 218
- اهل البیت علیهم السلام؛ هدیه ی خدا به بشر 225
- مقصدعقل؛ مقصدقلب 228
- تغذیه ی قلب و خیال 230
- خداوند خود را از طریق معصومین علیهم السلام نشان می دهد 233
- عدم تفکیک دینداری از محبّت به اهل البیت علیهم السلام 236
- محبّت اهل البیت؛ مسیر بهشت است 239
- دل، آنگاه که درست راه برده شود 240
- محبّت به اهل البیت علیهم السلام، جواب محبّت نهایی دل 242
- برنامه ی دین برای دل 245
- برترین مردم 246
- مسیر کمال ایمان 252
- زیبایی های خداپسند 254
- اشاره 259
- مقامی فوق دسترسی شیطان 260
- تفاوت مخلَصین با مخلِصین 262
- ضرورت وجود انسان های معصوم 264
- مخلَصین؛ نمونه ی کامل ظهور خواست خدا 268
- مصداق مخلَصین 278
- زیارت جامعه و خصوصیات مخلَصین 281
- حضور مخلَصین در همه ی مراتب هستی 284
- یک راز بزرگ 286
- اوج بصیرت 290
- غفلتی خطرناک 293
- آینه های نمایش حق 297
- خلقتی فوق زمین و زمان 301
- مباهله و نتایج آن 304
را بیشتر به طرف لاابالی گری سوق دهیم، چون دین را در همه ی ابعادِ روح به آن ها عرضه نکرده ایم. متوجه نیستیم «انسان ها با دلشان زندگی می کنند» و نمی شود فقط با عقل زندگی کرد؟ اگر صرف عقل برای زندگی کافی بود خداوند به ما دستور می داد غذاها را به صرف نیاز بدنتان بخورید، دیگر یک قدرت چشایی که ما از غذاهای مورد نیازمان خوشمان بیاید در ما ایجاد نمی کرد، در آن صورت اکثر مردم از فرط نخوردن غذا می مردند، چون وقتی انسان رغبت به غذا نداشت به صرف نیاز به غذا، انگیزه ی خوردن غذا در او ایجاد نمی شد. همان طور که تولید مثل را با لذّات جنسی همراه کرد، دینداری هم باید با شوقِ محبّت به خدا و اولیاء او همراه باشد تا انسان از طریق آن نوع دینداری به نتیجه برسد و بتواند عاشقانه به دستورات الهی عمل کند. اگر به صرف عقل عبادت کنیم پس از مدتی خسته می شویم ولی اگر دل را در میدان آوریم و دل طعم عبادات را چشید دیگر تمام عشق او می شود عبادت.
برترین مردم
رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمایند: «اَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَهَ، فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا، فَهُوَ لَا یُبَالِی عَلَی مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْیَا عَلَی عُسْرٍ أَمْ عَلَی یُسْر»(1) افضل مردم کسی است که عاشق عبادت باشد، عبادت را در آغوش و آن را با قلبش دوست بدارد و تن خود را با آن همراه کند و خود را برای انجام آن فارغ گرداند. چنین شخصی باک
1- الکافی، ج 2، ص 83.