کتابخانه بالقرآن

حلال و حرام مالی صفحه 223

صفحه 223

که شیعه یعنی پیرو، مأموم و اقتدا کنندۀ واقعی به حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام.

این شیعه خیلی مقام دارد.

در انزوا قرار دادن شیعه از طرف دشمنان

روزی در مدینه، در زمان هارون الرشید شیعه ای را در دادگاهی برای شهادت یک پرونده خواستند. قاضی مدینه، قاضی قوی بود. در پرونده ای به صاحب پرونده گفت: شاهد بیاور. گفت: می آورم. به بازار آمد، یکی از شیعیان ناب را که مورد احترام همه و با ارزش و بزرگوار بود دید، به او گفت: تو در جریان کار پروندۀ من بودی، آیا حاضری در دادگاه شهادت بدهی؟

کتمان شهادت از گناهان کبیره است و هر کس شاهد جریانی بوده، اما نرود شهادت بدهد که حق به حقدار برسد، خدا در قرآن به کتمان کنندۀ شهادت وعده داده است که در قیامت به جهنم می رود. (1)

1- 1) - بقره (2) : 140؛ « [1]أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَ هِیمَ وَإِسْمَعِیلَ وَ إِسْحَقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْبَاطَ کَانُواْ هُودًا أَوْ نَصَرَی قُلْ ءَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن کَتَمَ شَهَدَهً عِندَهُ مِنَ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغَفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ» ؛ «آیا می گویید: ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگان [ دارای مقام نبوّت ] آنان یهودی یا نصرانی بودند؟ ! بگو: شما داناترید یا خدا؟ [ شما به یقین می دانید که آنان یهودی و نصرانی نبودند، پس چرا واقعیت را پنهان می دارید؟ ! ] وستمکارتر از کسی که شهادتی را که از خدا نزد اوست پنهان کند، کیست؟ وخدا از آنچه انجام می دهید، بی خبر نیست.» بقره (2) : 283؛ « [2]وَإِن کُنتُمْ عَلَی سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُواْ کَاتِبًا فَرِهَنٌ مَّقْبُوضَهٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُم بَعْضًا فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ أَمَنَتَهُ وَلْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا تَکْتُمُواْ الشَّهَدَهَ وَمَن یَکْتُمْهَا فَإِنَّهُءَاثِمٌ قَلْبُهُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ» ؛ «و اگر در سفر بودید و نویسنده ای [ برای ثبت سند ] نیافتید، وثیقه های دریافت شده [ جایگزین سند و شاهد ] است. و اگر یکدیگر را امین دانستید [ وثیقه لازم نیست ] پس باید کسی که امینش دانسته اند، امانتش را ادا کند. و از خدا پروردگار خود، پروا نماید و [ شما ای شاهدان! ] شهادت را پنهان نکنید و هر که آن را پنهان کند، یقیناً دلش گناهکار است؛ و خدا به آنچه انجام می دهید داناست.»