حلال و حرام مالی صفحه 395

پروردگار به جهنم خطاب می کند، اصلاً خدا با بهشت حرفی ندارد، آنجا امری طبیعی است؛ چون زیبای مطلق است و زیبایی ها جلوۀ او است و بهشت نیز تجلّی تجسمی زیبایی های انسان است، خودش به خودش کاری ندارد، اما جهنّم غیرطبیعی و غیر اصولی است که خدا به دوزخ می گوید:

« هَلِ اِمْتَلَأْتِ» 1

«امتلاء» یعنی سیر و پر شدن، به هفت طبقۀ جهنم می گوید: آیا بس است؟ سیر شدی؟ میلیاردها نفر را خوردی، از زمان حضرت آدم علیه السلام تا آخرین نفر اهل جهنم، چقدر کمونیسم، لاییک، زناکار، رباخور، ظالم و بی دین خوردی، باز سیر نشدی؟ مانند دهان و معدۀ نفس که سیری نداشت.

مقایسۀ اشتهای جهنم و بهشت

مقایسه ای با بهشت کنید، ما کلمۀ کثیر و اکثر در قرآن در ارتباط با بهشت نداریم، «ثلّه» داریم،

« ثُلَّهٌ مِنَ اَلْأَوَّلِینَ * وَ ثُلَّهٌ مِنَ اَلْآخِرِینَ» 2

«ثلّه» ؛ گروهی، اما کثیر نداریم، ولی دربارۀ دوزخ، اکثر و کثیر داریم:

« وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثِیراً مِنَ اَلْجِنِّ وَ اَلْإِنْسِ» 3

دربارۀ بهشت این حرف را ندارد؛ یعنی بهشت واقعاً خلوت است. به همین خاطر است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: