ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 567

قوم من قریش فقالوا هذا له اهل العراق فقال بعضهم لو بعثتم الیه بعضکم فساله فاتاه هشاب منهم فقال له یا عم ما اکبر الکبائر قال شرب الخمر فاتاهم فاخبر هم فقالوا له هعد الیه فلم یزالوا به حتی عاد الیهه فساله فقال له الم اقل لک یا ابن اخ شرب الخمر ان شرب الخمر یدخل صاحبه فی الزنا و السرقهه و قتل النفس التی حرم الله بالحق و فی الشرک بالله افاعیل الخمر تعلوا علی کل ذنب کما تعلو شجرتها علی کل شجره علی دینه طلبا لما فی یدیه اخمله الله و مقته علیه و وکله الیه فان هو غلب علی شی من دنیاه و صار فی یده منه شی نزع الله البرکه منهه و لم یوجره علی شی ینفقه فی حج و لا عمره و لا عتق .

ترجمه :

15. راوی می گوید عده ای از قریش محمد بن علی علیهماالسلام (امام باقر یا امام جواد) را در مسجد الحرام دیدند و گفتند. مردم عراق این شخص را می پرستند. یکی از آنها گفت خوب است شخصی را بفرستیم تا از او چیزی بپرسد. جوانی از آنها نزد حضرت علیه السلام امده و پرسید: ای عمو ! بزرگترین گناهان کبیره کدام گناه است ؟ آن حضرت علیه السلام در پاسخ فرمودند: خوردن شراب . آن جوان نیز آمد و آنها را از سئوال و جواب خود آگاه کرد. به او گفتند. دوباره سئوالت را تکرار کن و اصرار کردند. دوباره بازگشت و سئوال کرد. امام علیه السلام فرمودند: برادرزاده ! مگر به تو نگفتم خوردن شراب . همانا شراب خوردن شرابخوار را به زنا،

دزدی ، آدم کشی ، که خداوند آن را حرام نموده مگر بحق و شرک به خدا می کشاند. کارهایی که شراب انجام می دهد بیش از هرگناه است ؛ همانگونه که درخت آن از هر درختی بالاتر می رود. شد از طریق او مالی بدست آورد، خداوند برکت را از آن مال برمی دارد و اگر مقداری از آن را در راه حج یا عمره یا بنده آزاد کردن مصرف کند، به او پاداشی عطا نمی نماید.

عقاب من ترک فریضه من فرائض الله او ارتکب کبیره من الکبائر

مجازات ترک واجب یا ارتکاب گناه کبیره

حدیث : 1

حدثنی علی بن احمد قال حدثنی محمد بن جعفر الاسدی قال حدثنی موسی بن عمران النخعی قال حدثنی الحسین بن یزید النوفلی عن محمد بن سنان عن المفضل بن عمر قال قلت لابی عبدالله علیه السلام روی عن المغیره انه قال اذا عرف الرجل ربه هلیس علیه وراء ذلک شی قال ماله لعنه الله الیس کلما ازداد بالله معرفه فهو اطوع له افیطیع الله عزوجل من لا یعرفه ان الله عزوجل امر محمدا صلی الله علیه و آله بامر و امر محمد صلی الله علیه و آله المومنین بامر فهم عاملون به الی ان یجی نهیه و الامر و النهی عند المومن سواء قال ثم قال لا ینظر الله عزوجل الی عبد و لا یزکیه اذا ترک فریضه من فرائض الله و ارتکب کبیره من الکبائر قال قلت لا ینظر الله الیه قال نعم قد اشرک بالله قال قلت اشرک قال نعم ان الله عزوجل امر بامر و امره ابلیس بامر فترک ما امر الله عزوجل به و صار الی ما امر ابلیس به فهذا مع البلیس فی الدرک

السابع من النار.

ترجمه :