پاداش نیکیها و کیفر گناهان: ترجمه ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 15

(1) 1- اسحاق بن راهویه نقل می کند که هنگامی که حضرت ثامن الائمّه علیّ بن موسی الرّضا علیه السّلام به نیشابور رسید و اراده فرمود که بسوی مأمون عزیمت کند، اهل حدیث و راویان آن دیار به خدمت آن حضرت شرفیاب شدند و گفتند: ای فرزند رسول خدا! از این شهر می روید و هیچ حدیثی برای ما بیان نمی کنید تا از آن بهره مند گردیم؟! در این هنگام حضرت که در محمل نشسته بودند، سر مبارک خود را بیرون آورده فرمودند:

من از پدرم موسی بن جعفر علیه السّلام شنیدم، و پدرم از پدرش جعفر بن محمّد علیه السّلام، و

او از پدرش محمّد بن علی علیه السّلام، و او از پدرش علیّ بن الحسین علیه السّلام، و او از پدرش حسین بن علی علیه السّلام، و او از پدرش امیر المؤمنین علی علیه السّلام، و او از رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم شنید که فرمود: از جبرئیل شنیدم که می گفت: از پروردگار عالمیان شنیدم که: کلمه لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ حصار امن من است، و هر کس در این حصار امن وارد شود از عذاب من در امان خواهد بود؛ و در این هنگام که مرکب آن حضرت به حرکت در آمده بود با بانگی رسا ادامه دادند: البته با شرایطی که دارد، و من خود یکی از آن شرایطم.

ثواب کسی که شهادت لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ از او پذیرفته می شود