پاداش نیکیها و کیفر گناهان: ترجمه ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 484

همسایگی من مردی است که به هر چه حرام است دست می یازد، تا جایی که نماز نمی خواند! امام علیهم السّلام فرمود: سبحان اللَّه! و گناه او را بس بزرگ شمرد و فرمود: آیا می خواهی از او بدتر را به تو معرّفی کنم؟ عرض کردم: آری، فرمود: دشمن ما اهل بیت (به مراتب) از او بدتر است.

کیفر قدریها و خود مختارها «1»

(1) قدریّه به فرقه ای گفته می شود که معتقد بودند انسان در کارهای خود به کلی مختار است و خداوند اختیار کارهایش را به او سپرده است و خداوند نقشی در آن ندارد! این مسلک فکری در زمان بنی امیّه رواج گرفت و نوشته اند که معاویه و یزید به این مسلک گرویدند و از این رو خود را «فعّال ما یشاء» می دانستند و هر چه می خواستند انجام می دادند! و در واقع این مسلک را مستمسک کارهای زشت خود قرار داده بودند و گر نه بویی از اعتقاد- و لو اعتقاد به یک مسلک فکری- به مشامشان نخورده بود. بعدها همین مسلک، راهگشای معتزله شد و مسلکی خلاف آن در رویاروئی با آن پایه گذاری کردند که به مسلک تفویض شهرت یافت و معتقد بودند که انسان از خود اختیاری ندارد! گویند که مردی به محضر امام صادق علیه السّلام شرفیاب شد و عرض کرد: همسری دارم که قدری مسلک است.

حضرت فرمود: از او بپرس: آیا می توانی فقط خاطرات خوش

زندگی را به یاد بیاوری و خاطرات تلخ را به دست فراموشی بسپاری؟! اگر گفت: نه! معلوم می شود که از عقیده اش دست برداشته است و آنچه را که نمی خواهد به یاد آورد (دیگری) آن را به خاطرش می اندازد، و اگر گفت: آری! دیگر با او سخن مگوی که مدّعی خدایی شده است! (رک؛ معارف و معاریف، ج 4/ ص 1764 و 1765).