کیش پارسایان صفحه 140

همچنین غنا ، به غنای ظاهر و غنای باطن تقسیم می شود .

غنای ظاهر لزوما با غنای باطن همراه نیست . چه بسا اغنیایی که

از نظر باطن و روح فقیرند و فقرایی که از نظر باطنی غنی هستند . غنای با مال ، غنای ظاهری است . غنای از مال بی نیازی از مال است ، اگر چه این بی نیازی از مال اخذ شده باشد .

کسی که به دنبال غنای ظاهری است همواره از فقر باطنی رنج می برد .

انسان غنی ولی حریص ، روحش گدا صفت است ، در مقابل ، قانع ، که غنی از مال است نه بی نیاز به سبب مال ، و نسبت به دنیا بی اعتناست ، ثروتمند است . در روایت فوق مقصود از غنا غنای از مال است . امام صادق علیه السلام درباره این غنا می فرماید :

من قنع بما رزقه الله تعالی فهو من اغنی الناس (169)

کسی که به روزی الهی قانع شد ، از بی نیازترین مردم است .

چون ملاک ثروت و فقر حقیقی ، بی نیازی و احتیاج روح است ، پس قانع ، ثروتمند واقعی است .

قسمت هشتم

حیاؤ ه یعلو شهوته