معاشرت صفحه 240

د - تا هنگام مرگ بر این امور پایداری ورزد .

آن که دوست دارد به نشانه های صدیقین درآید جز حلال نخورد و جز در مسیر دین یا آنجا که ضرورت دارد عمل نکند .

کسی که چهل روز لقمۀ شُبهه ناک بخورد ، دلش تاریک می گردد (1) . واگذاشتن یک درهم از شُبهه نزد من از صد هزار درهم صدقه پرداختن محبوب تر است (2) .

شدت پرهیز و تقوای اهل خدا از حرام تا جایی بود که در روایتی آمده : امام صادق علیه السلام چند روزی در حبس حاکم بنی عباس بود ، زنی شایسته و صالحه به دست زندانبان قرص نانی برای حضرت فرستاد ، زندانبان گردۀ نانی را بر طبقی نهاد و نزد حضرت قرار داد ، امام از خوردن نان خودداری فرمود و عذرش از نخوردن نان این بود که نان بر طبق ستمکار حمل شده است (3) .

2 - گرسنگی و میانه روی در غذا

از وجود مبارک پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در فضیلت خالی بودن شکم از پرخوری و نهایتاً جوع و گرسنگی روایات مهمّ و نابی نقل شده است :

« جَاهِدُوا أنْفُسَکُم بِالْجُوعِ وَ العَطَشِ فَإنَّ الأجرَ فی ذلِکَ کأجرِ المُجاهِدِ فِی سَبیلِ اللّٰهِ ، و إنّهُ لَیْسَ مِنْ عَمَلٍ أحَبَّ إلی اللّٰهِ تَعالی مِن الجُوعِ وَ العَطَشِ » (4) .

1- (1)) - محجه البیضاء : 208/3 ، کتاب الحلال و الحرام .
2- (2)) - محجه البیضاء : 208/3 ، کتاب الحلال و الحرام .
3- (3)) - محجه البیضاء : 216/3 ، کتاب الحلال و الحرام .
4- (4)) - محجه البیضاء : 146/5 ، کتاب کسر الشهوتین .