معاشرت صفحه 325

بیماری قدرت طلبی

امیر المؤمنین علی علیه السلام در عهدنامۀ همیشه جاویدش به مالک اشتر ، قدرت و حکومت را مایۀ خدمت و سرمایه ای برای یاری رسانیدن به امت و کلیدی در دست انسان برای حلّ مشکلات مردم می داند .

قدرت اگر مایۀ غرور و کبر گردد ، انسان دچار اخلاق فرعونی می شود و اطرافیان خود را نیز به آن اخلاق آلوده می سازد و در نهایت حکومتی استبدادی و پر از ظلم و ستم به وجود می آید .

امیر المؤمنین علی علیه السلام در نامه ای به اشعث بن قیس دربارۀ حکومت - که امانتی از سوی خدا در دست انسان است و باید آن را هزینه خدمت به بندگان خدا کند - می نویسد :

« وَ إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَهٍ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَهٌ » (1) .

حکومت و دولت و حکمرانی و قدرت برای تو طعمه نیست که آن را به سود خود و خانواده ات و اقوام و دوستانت ببلعی بلکه امانتی الهی بر عهده توست که باید آن را به صورت خدمت و حلّ مشکلات به صاحبانش که مردم هستند بازگردانی .

بنابراین میز ریاست ، مال و ثروت - که یقیناً از دست رفتنی است - و مدارک - که نشان دهنده مدارج علمی است - نباید مایۀ غرور و افتخار گردد بلکه همۀ این امور فرصتی طلایی است که دارندۀ آن باید آن را در راه خدمت به خلق و کشور مغتنم شمارد .