- سخن ناشر 1
- اشاره 6
- اشاره 16
- اشاره 17
- همبستگی و رفاقت موجودات 18
- پرهای پرندگان و حیات انسان 19
- آب و حرارت 20
- باد و باران 21
- قارچ و جلبک 23
- گیاه و حیوان 23
- نیاز به معاشرت 27
- بدن انسان 27
- اشاره 29
- دو بُعد معاشرت 30
- اثرگذاری و اثرپذیری 33
- اشاره 33
- نمونه های تأثیرپذیری مثبت 36
- اشاره 36
- معاشرت در جهت هدایت 40
- واقعه ای عجیب برای مؤلف در نیشابور 42
- اثرگذاری محبوب در محب 48
- اشاره 48
- اثر گذاری پیامبر و اهل بیت علیهم السلام 50
- ارزش رفاقت صحیح 57
- معیار شناخت خیر 58
- داروی شفابخش 59
- سبب های دوستی 60
- وجوب معرفت در مسألۀ رفاقت 62
- معاشرت و آخرت 64
- نتیجۀ جدائی از حقیقت معاشرت 66
- اشاره 69
- اشاره 72
- نشانه های دشمنیِ دوست نما 73
- اشاره 73
- روح را صحبت ناجنس عذابی است الیم 78
- هشدار آیات و روایات 82
- اشاره 82
- نهی از معاشرت با روی گردانان از حق 88
- گریز از دوستی با نادان 91
- همنشینان ناسالم 93
- اشاره 96
- خیر عظیم 97
- ارزش رفاقت با پاکان 98
- همنشین پاک ، باغبانی هنرمند 101
- خیر دنیا و آخرت با دوست سالم 103
- همنشین پاک از دیدگاه امیر مؤمنان علیه السلام 105
- اشاره 107
- مؤمن آل فرعون 109
- امیر المؤمنین علی علیه السلام و همنشینی با پیامبران 116
- امام حسین علیه السلام جلوۀ اوصاف پیامبران 119
- قرآن کریم ، رزق معنوی 122
- بهره مندی از خیر دنیا و آخرت 123
- سه گروه قاری قرآن 124
- اشاره 128
- تمدن حقیقی و تمدن دروغین 130
- تمدن روزگار 131
- نیاز انسان به وحی 138
- هدایتگری قرآن 139
- ترغیب به تفکر و اندیشه 141
- تاریخ نگاری قرآن 143
- نیکوکاران در قرآن 143
- عذاب ستمگران و پاداش نیکوکاران 146
- معاد در قرآن 148
- تربیت شدگان قرآن 150
- اشاره 153
- نجات از مرگ سیاه 158
- اشاره 158
- نجات با کشتی نجات 160
- رسیدن به اوج قلۀ انسانیت 162
- اشاره 162
- علی علیه السلام و نیازمند 170
- عنایت حضرت امام رضا علیه السلام 171
- زهیر بن قین بجلی 173
- اوج جوانمردی 175
- حفظ پاکی و پاکدامنی در فضای عشق 178
- در قلّۀ عشق به فضایل 180
- پاسخ دندان شکن به ستمگران 184
- اتصال روحی اویس قرنی به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله 191
- اشاره 191
- امیر عبد اللّٰه خلجستانی 194
- اشاره 198
- اشاره 219
- حقوق معاشرت از دیدگاه امیر المؤمنین علیه السلام 220
- حقوق معاشرت از دیدگاه امام صادق علیه السلام 222
- اشاره 229
- 1 - مکر و حیله 229
- علل تخریت معاشرت 229
- 2 - سخن چینی 230
- 3 - غیبت 231
- 4 - تهمت و بهتان 232
- 5 - دورویی 233
- 6 - تلافی بدی 234
- 7 - کینه و مشاجره 235
- 1 - تهی بودن درون از حرام 236
- اشاره 236
- 2 - گرسنگی و میانه روی در غذا 240
- 3 - تهجّد و عبادت نیمه شب 242
- 4 - تضرع و زاری سحر 245
- 5 - همنشینی با شایستگان 247
- اشاره 247
- جدائی سبب قبولی توبه 250
- اشاره 254
- اشاره 292
- اشاره 302
- اشاره 305
- بازی کودکانه 305
- لجام گسیختگی کودک 306
- داستانی عبرت آموز 307
- اشاره 309
- دوره دوّم ( لَهْوٌ ) : 309
- اوقات فراغت 310
- عقل تعدیل کنندۀ غریزه 311
- انحرافات فکری 312
- گزارش های تکان دهنده 314
- تعلیم و ترتیب جوانان 316
- دورۀ سوم ( زِینَهٌ ) : 316
- اشاره 316
- خطر در کمین 318
- ادب آموزی 319
- تربیت در آخر الزمان 320
- زمان تربیت 321
- حق فرزند 322
- درمان تجمل خواهی 323
- اشاره 324
- دورۀ چهارم ( تَفاخُرٌ ) : 324
- اشاره 329
باشد ، چون آراسته به چنین حالی باشد به خوبی ها و نیکوکاران روی می آورد و از بدی ها و بدکاران روی می گرداند .
معیار شناخت خیر
امام باقر علیه السلام خوش داشتن خوبی ها و نفرت از بدی ها را معیار شناخت خیر در وجود آدمی دانسته اند :
« إذا أردْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فِیکَ خَیْراً فَانْظُر إلیٰ قَلْبِکَ فَإنْ کَانَ یُحِبُّ أهْلَ طَاعَهِ اللّٰهِ وَ یُبْغِضُ أهْلَ مَعصِیَتِهِ فَفیکَ خَیرٌ وَ اللّٰهُ یُحِبُّکَ وَ إن کَانَ یُبْغِضُ أَهْلَ طاعَهِ اللّٰهِ وَ یُحِبُّ أهْلَ مَعصِیَتِهِ فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَ اللّٰهُ یُبْغِضُکَ وَ المَرءُ مَعَ مَنْ أحَبَّ » (1) .
هنگامی که می خواهی بدانی در وجودت خیر هست به قلبت نظر کن ، اگر اهل طاعت خدا را دوست داری و اهل نافرمانی اش را دشمن داری ، پس در تو خیر وجود دارد و خدا تو را دوست دارد و اگر با اهل طاعت خدا دشمنی و اهل معصیت را دوست داری در تو خیری وجود ندارد و خدا دشمن توست و انسان با همان کسی است که او را دوست دارد .
آنان که برای خدا و در راه خدا با یکدیگر دوستی دارند در قیامت از عنایت ویژۀ حق بهره مند می شوند .
عبد اللّٰه بن مسعود از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله روایت می کند که آن حضرت فرمود :
1- (1)) - الکافی 126/2 ، باب الحب فی اللّٰه و البغض فی اللّٰه ، حدیث 11 ؛ وسائل الشیعه : 183/16 ، باب 18 ، حدیث 21300 ؛ بحار الأنوار : 247/66 ، باب 36 ، حدیث 22 .