اخلاق در قرآن جلد 2 صفحه 213

5- و در جای دیگر در همین زمینه آمده است:

قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا الّا احْدَی الْحُسْنَیَیْنِ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ انْ یُصِیبَکُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ اوْ بِایْدِینَا فَتَرَبَّصُوا انَّا مَعَکُمْ مُتَرَبِّصُونَ (سوره توبه، آیه 52)

6- درباره گروهی از یاران پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید:

الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ انَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ ایمَاناً وَ قَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ* انَّمَا ذَلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ اوْلِیَائَهُ فَلَاتَخَافُوهُمْ وَ خَافُونِ انْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (سوره آل عمران، آیات 173 و 175)

7- الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لَایَخْشَوْنَ احَداً الَّا اللَّهَ وَ کَفَی بِاللَّهِ حَسِیباً (سوره احزاب، آیه 39)

ترجمه

1- ما وسیله رشد ابراهیم علیه السلام را از قبل به او دادیم، و از (شایستگی) او آگاه بودیم- آن هنگام که به پدرش (آزر) و قوم او گفت: «این مجسّمه های بی روح چیست که شما همواره آنها را پرستش می کنید؟!»- گفتند: «ما پدران خود را دیدیم که آنها را عبادت می کنند»- گفت:

«مسلّماً هم شما و هم پدرانتان در گمراهی آشکاری بوده اید!»- گفتند: «آیا مطلب حقّی برای ما آورده ای یا شوخی می کنی؟!»- گفت: « (کاملًا حق آورده ام) پروردگار شما همان پروردگار آسمانها و زمین است که آنها را ایجاد کرده و من بر این امر از گواهانم!- و به خدا سوگند در غیاب شما نقشه ای برای نابودی بتهایتان می کشم!- سرانجام (با استفاده از یک فرصت مناسب) همه آنها- جز بت بزرگشان- را قطعه قطعه کرد تا شاید سراغ او بیایند (و او حقایق را بازگو کند)!».

2- «... ای موسی! نترس که رسولان در نزد من نمی ترسند»!

3- «... سپس

هنگامی که او (طالوت) و افرادی که با او ایمان آورده بودند (و از بوته آزمایش، سالم به در آمدند) از آن نهر گذشتند (از کمی نفرات خود ناراحت شدند و عدّه ای) گفتند: «امروز