اخلاق در قرآن جلد 2 صفحه 281

2- فساد عقل

شهوت پرستی، پرده های ضخیمی بر عقل و فکر انسان می اندازد؛ حق را در نظر او باطل و باطل را در نظر او، حق جلوه می دهد. در روایات گذشته نیز بیان داشتیم که:

«طاعَهُ الهَوی تُفْسِدُ الْعَقلَ؛ هواپرستی عقل را فاسد می کند.» «1» به همین دلیل بسیاری از شهوت پرستان به هنگام غلبه شهوت، کارهایی انجام می دهند که بعد از فرونشستن آتش شهوت، از آن عمل خویش سخت پشیمان شده و گاه تعجب می کنند که چگونه دست به انجام آن کار احمقانه و غلط زده اند.

در حدیث دیگری امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرمایند: «اذا ابْصَرَتِ الْعَینُ الشَّهْوَهَ عَمِیَ الْقَلْبُ عَنْ العَاقِبَهِ؛ هنگامی که چشم، مظاهر شهوت را ببیند، عقل از مشاهده عاقبت کار باز می ماند». «2»

3- تضعیف شخصیت اجتماعی انسان

شهوت پرستی، شخصیت و احترام اجتماعی انسان را در هم می شکند و او را به ذلّت می کشاند؛ زیرا برای کامیابی های شهوانی باید تمام قید و بندهای اجتماعی را شکست و تن به هر پستی داد. بدیهی است که انسان با شخصیت، در کشاکش شهوات، بر سر دوراهی قرار می گیرد که یا باید به خواست های شهوانی دل خویش برسد، یا شخصیت و احترام اجتماعی خود را حفظ نماید که اغلب جمع میان این دو غیر ممکن است!

در حدیثی از امیر مؤمنان علی علیه السلام آمده است: «زیَادَهُ الشَّهْوَهِ تُزری بِالْمُرُوَّهِ؛ افزون شدن شهوت، شخصیت انسان را لکه دار می کند». «3»

***______________________________

(1)- شرح غرر الحکم، حدیث 5983.
(2)- همان مدرک، حدیث 4063.
(3)- همان مدرک، حدیث 5507.