اخلاق در قرآن جلد 2 صفحه 282

4- اسارت نفس

اسارت و بندگی در برابر خواست های نفسانی، یکی دیگر از پیامدهای شهوت پرستی است؛ زیرا انسان شهوت پرست چنان اسیر شهوات خود می شود که بازگشت و دوری جستن از آنها، برایش مشکل و گاهی نیز غیر ممکن می گردد.

نمونه بارز آن، زندگی خفت بار معتادان به مواد مخدّر است که در ظاهر آزادند؛ ولی از هر اسیری، اسیرترند. زنجیر اعتیاد ناشی از شهوت پرستی نیز آن چنان دست و پای انسان را می بندد که گویا هر گونه حرکت و تلاش برای دوری جستن از خواست های رذیله، بسیار مشکل می گردد؛ مخصوصاً اگر هواپرستی، به سرحد عشق های جنون آمیز جنسی برسد که در این حال اسارت انسان به اوج خود می رسد.

حضرت امیر مؤمنان علی علیه السلام در این رابطه می فرمایند: «عَبْدُ الشَّهْوَهِ اسیرٌ لایَنَفَّکُ اسْرُهُ؛ بنده شهوت چنان اسیر است که هرگز روی آزادی را نخواهد دید». «1»

آن حضرت در تعبیر دیگری

نیز می فرمایند: «وَ کَمْ مِنْ عَقْلٍ اسیرٌ تَحتَ هَوی أمیرٍ؛ چه بسیار عقلها و خردها که شهوات بر آن حکومت می کند». «2»

باز در حدیث دیگری می فرمایند: «الشَّهَوَاتُ تَستَرِقُّ الْجَهُولُ؛ شهوت ها، افراد نادان را برده خود می سازند». «3»

5- رسوایی و بی آبرویی

رسوایی، یکی دیگر از پیامدهای شهوت پرستی است. تاریخ بشر مملو از شرح زندگی کسانی است که در جامعه دارای مقام و موقعیت ممتاز بودند؛ ولی هنگامی که اسیر «شهوت» و هوای نفس شدند، کارشان به رسوایی کشید.

______________________________
(1)- غرر الحکم، حدیث 6300.
(2)- نهج البلاغه، کلمات قصار، حدیث 211.
(3)- غرر الحکم، حدیث 922.