مصباح الشریعه صفحه 102

باب پنجاهم : : (ریا وتظاهر)

امام صادق (ع ) فرمود :

عملت را به ریا آلوده مساز وآن را برای کسی که نه می تواند زنده کند ونه بمیراند ونه چیزی به تو رساند ، یا به تو زیانی رساند ، عرضه مکن .

ریا ، درختی است که جز شرک خفی بر ندهد وریشه این درخت ، نفاق است . چون [در قیامت ] میزان برپا شود ، به ریاکار گفته شود : ثواب عملت را از همان که شریک من قرار دادی ، برگیر . پس بنگر که چه کسی را می پرستی ومی خوانی وبه که امید داری واز که می ترسی . بدان که تو نمی توانی چیزی را در باطنت بر خود مخفی کنی وتنها خود را می فریبی .

خدای تعالی می فرماید : ([به ظاهر] خدا ومؤ

منان را فریب می دهند ، و[لی ] کسی را فریب نمی دهند ، جز خود را وخود نمی دانند) .

بیش ترین ریا ، در نگاه ، گفتار ، خوردن ونوشیدن ، آمدورفت ، مجالست ، لباس ، خندیدن ، نماز ، حج ، جهاد ، قرائت قرآن وسایر عبادات ظاهری ، واقع می شود . پس کسی که باطن را برای خداوند متعال خالص کند وقلبش را خاشع نماید وپس از آن که کوشش خود را در انجام فرایض مبذول داشت ، به کوتاهی خویش در بندگی اقرار داشته باشد ، عمل خود را مشکور خواهد یافت وچون کسی بر این حالت استقامت ورزد ، امید است که از ریا ونفاق خلاصی یابد .

حسادت

الباب الحادی والخمسون : (فی الحسد)

قال الصّادق علیه السّلام :