مصباح الشریعه صفحه 108

رسول خدا (ص ) فرمود : سخاوتمند ، به خدا ومردم وبهشت نزدیک است واز جهنّم دور ، وبخیل از خدا ومردم وبهشت دور است وبه جهنم نزدیک . کسی را نتوان سخاوتمند نامید ، مگر آن که در اطاعت از خدا ودر راه او چیز می بخشد؛ اگر چه گرده ای نان یا جرعه ای آب باشد .

پیامبر (ص ) فرمود : سخاوتمند کسی است که مال خود را در راه خدا ببخشد ، ولی شخص سخاوتمند نما ، در راه گناه ونافرمانی خداوند تعالی می بخشد . بنابراین او آماج خشم وغضب خداوند است واو که بر خود بخل ورزد ،

چه گونه می تواند با غیر خودش سخاوتمندی کند ، زیرا او از هوی وهوس خویش پیروی می کند واز خداوند عزّ وجلّ نافرمانی .

خداوند تعالی فرموده است : ( . . . وقطعا بارهای گران خودشان وبارهای گران [دیگران ] را با بارهای گران خود بر دوش خواهند گرفت ) .

پیامبر (ص ) فرمود : خداوند می فرماید : فرزند آدم ! [تو که ملک من ، ملک من ، ملک من می گویی بدان که ] ملک وهر آنچه در دست توست مال من است . ای بیچاره ! تو کجا بودی آن زمانی که ملک ومال بود وتو نبودی ؟ آیا تو را جز آنچه خورده واز بین برده ای ، یا پوشیده وکهنه کرده ای ، یا صدقه داده وجاویدش کرده ای که به سبب آن ، مورد عفو قرار می گیری ویا عقوبت ومجازات می شوی بهره ای هست ؛ چرا که کیفر وپاداش ، به نحوه جمع آوری مال بستگی دارد . پس خوب بیندیش که مال دیگری را از مال خویش محبوب تر ندانی ودر آنها طمع نورزی !

امیر مؤ منان (ع ) فرمود : آنچه را که پیش فرستاده ای از آن توست ، وآنچه را که وانهاده ای از آن وارثان است وآنچه دست مایه زندگی توست شیطان را امیدوار می سازد که تو را به وسیله آن بفریبد . چه قدر می خواهی در طلب دنیا بکوشی وخویش را رنجه داری ؟ آیا برآنی تا در دنیا خودت را به زحمت افکنی وبا نکبت زندگی کنی ودیگران را غنی سازی ؟ !

ستاندن وبخشیدن

الباب الرّابع والخمسون

: : (فی الا خذ والعطاء)

قال الصّادق علیه السّلام :