مصباح الشریعه صفحه 118

اهل تواضع را سیمایی ونوری است که فرشتگان آسمان وخاکیان عارف به وسیله آن ، او را می شناسند .

خدای تعالی فرماید : (وبر اعراف ، مردانی هستند که هر یک [از آن دو دسته ] را از سیمایشان می شناسند) .

رسول خدا (ص ) می فرماید : خداوند تبارک وتعالی به من وحی کرد : با یکدیگر تواضع کنید وهیچ کدام از شما بر دیگری فخر نکنید وزیادتی در اصل ونسب وحسب را معیار وملاک اعتبار ندانید ، وبعضی از شما به دیگری نگوید که : من برتری وزیادتی بر تو دارم ، چرا که این ها نزد خداوند عالم قدر ندارد وغیر تواضع وبندگی واطاعت نزد خدای تعالی مناط اعتبار نیست . ونیز باید هیچ کدام از شما با دیگری در مقام بغی وظلم نباشد ، چرا که ظلم وبغی ، نفی کننده تواضع است وشما ماءمورید به تواضع . (ونیز از جمله وحی است که ) هیچ کس برای خداوند تعالی تواضع نمی کند ، مگر آن که خدای سبحان عزّ شاءنه مرتبه

او را در دنیا وآخرت بلند ورفیع می گرداند .

رسول گرامی اسلام (ص ) بسیار متواضع بود وهمانند صفات کمالیّه در صفت تواضع نیز کامل بود . هر گاه به کودکان می رسید در سلام کردن به ایشان پیشی می گرفت .

ریشه تواضع در بزرگ شمردن خداوند وهیبت وعظمت اوست وهیچ عبادتی را خدای عزّ وجلّ قبول نکند ، مگر آن که انسان از سر تواضع آن را کم وناچیز بداند ومعنای حقیقی تواضع را کسی جز بندگان مقرّب که به وحدانیتش پی برده اند ، نداند .

خدای عزّ وجلّ فرماید : (وبندگان خدای رحمان کسانی هستند که روی زمین به نرمی گام برمی دارند ، وچون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند ، به ملایمت پاسخ می دهند) .

خداوند تبارک وتعالی سرور کائنات ، حضرت محمّد (ص ) را به تواضع امر کرده ، می فرماید : (وبرای آن مؤ منان که تو را پیروی کرده اند ، بال خود را فرو گستر) .

تواضع ، مزرعه خشوع وخضوع وخشیّت وحیاست واین صفات پرورش نیابند مگر از تواضع . وتواضع وشرافت ، زمانی کمال یابد وسلامت بماند که انسان خود را در برابر حضرت حق ناچیز وخوار شمرد .

اقتدا