مصباح الشریعه صفحه 131

پیامبر خدا (ص ) فرموده است : فتوا دادن در احکام شرعی بسیار خطیر است ، زیرا که صاحب فتوا با تمام تلاشی که در به دست آوردن توان فتوا به کار برده باشد ، پاسخ مسائل را بر اساس احتمال می دهد ، نه بر اساس یقین وقطع .

امیر مؤ منان علی (ع ) خطاب به یکی قاضی فرمود : آیا ناسخ را از منسوخ می توانی تشخیص دهی ؟ گفت : نه . فرمود : آیا مرا خداوند تعالی در مثل های قرآن را می دانی ؟ گفت : نه . فرمود : پس تو خود هلاک می گردی ودیگران را نیز به هلاکت می اندازی !

کسی که در مقام فتوا دادن است ، نیازمند شناخت معانی آیات الاحکام ، حقیقت سنّت ها واحادیث وصحت وسقم آن ها ، آگاهی از اجماع واختلاف ، توان برگزیدن بهترین آرا ، عدالت وپرهیز از محرمات صغیره وکبیره ، برخورد حکیمانه وپرهیز از افراط وتفریط وتقوای الهی است وچون به چنین مرحله رسید (وتوان دادن فتوا یافت ) فتوا دهد .

امر به معروف ونهی از منکر

الباب الرّابع والسّتّون : (فی الا مر بالمعروف والنّهی عن المنکر)

قال الصّادق علیه السّلام :

من لم ینسلخ عن هواجسه ولم یتخلّص من آفات نفسه وشهواتها ولم یهزم الشّیطان ، ولم یدخل فی کنف اللّه تعالی وامان عصمته ، لا یصلح للامر بالمعروف والنّهی عن المنکر ، لانّه اذا لم یکن بهذه الصّفه فکلّما اظهر امرا یکون حجّه علیه ولا ینتفع النّاس به .

قال اللّه تعالی

: (اتاءمرون النّاس بالبرّ وتنسون انفسکم ) . (52)

ویقال له : یا خائن اتطالب خلقی بما خنت نفسک وارخیت عنه عنانک .