مصباح الشریعه صفحه 133

امر به معروف باید به خحلال وحرام آگاه باشد وبه آنچه که امر ونهی می کند ، عامل . خیرخواه مردم باشد ومهربان ورفیق . آنان را با لطافت وزیبایی بیان ، به معروف دعوت کند وتفاوت خُلق وخوی آنان را بداند ، تا در نتیجه ، با هر کس به فراخور حالش رفتار نماید .

به نیرنگ نفس وفریب های شیطان بینا باشد . بر سختی ومشقّتی که بر او می رسد ، صابر باشد ونسبت

به مردم مقابله به مثل نکند واز آنان شکایت نبرد وتعصب به کار نگیرد و(برای رضای خویش ) خشونت نورزد و(در این کارها) نیّت را برای خدای تعالی خالص کند . چنانچه مردم با او مخالفت کرده وجفا نمودند ، صبر کند واگر موافقت وپیروی کردند واز وی پذیرفتند ، آنان را سپاس گوید وامر خویش به خدا واگذارد واو را بر عیب ونقص خویش ناظر بیند .

خداترسی

الباب الخامس والسّتّون : (فی الخشیه )

قال الصّادق علیه السّلام :

الخشیه میراث العلم [ومیزانه ] ، والعلم شعاع المعرفه وقلب الایمان ، ومن حرم الخشیه لا یکون عالما وان شقّ الشّعر بمتشابهات العلم .

قال اللّه تعالی : (انّما یخشی اللّه من عباده العلماء) . (55)

وآفه العلماء عشره اشیاء : الطّمع ، والبخل ، والرّیاء ، والعصبیّه ، وحبّ المدح ، والخوض فیما لم یصلوا الی حقیقته ، والتّکلّف فی تزیین الکلام بزوائد الالفاظ ، وقلّه الحیاء من اللّه ، والافتخار ، وترک العمل بما علموا .

قال عیسی علیه السّلام : اشقی النّاس من هو معروف عند النّاس بعلمه مجهول بعمله .