مصباح الشریعه صفحه 142

انّ اللّه عزّ وجلّ : مکّن انبیاءه من خزائن لطفه وکرمه ورحمته ، وعلّمهم من مخزون علمه ، وافردهم من جمیع اخلائق لنفسه . فلا یشبه احوالهم واخلاقهم احد من الخلائق اجمعین . اذا جعلهم [اللّه ] وسائل سائر الخلق الیه ، وجعل حبّهم وطاعتهم سبب رضاه ، وخلافهم وانکارهم سبب سخطه .

وامر کلّ قوم وفئه باتّباع ملّه رسولهم ، ثمّ ابی ان یقبل طاعه الاّ بطاعتهم وتمجیدهم ومعرفه حبّهم وتبجیلهم وحرمتهم ووقارهم وتعظیمهم وجاههم عنداللّه تعالی .

فعظّم جمیع انبیاء اللّه ولا تنزلهم منزله احد ممّن دونهم ، ولا تتصرّف بعقلک فی مقاماتهم واحوالهم واخلاقهم الاّ ببیان محکم من عنداللّه واجماع اهل البصائر بدلائل یتحقّق بها فضائلهم ومراتبهم ، وانّی بالوصول الی حقیقه ما لهم عنداللّه تعالی .

فان قابلت اقوالهم وافعالهم بمن دونهم من النّاس . فقد اساءت صحبتهم وانکرت معرفتهم ، وجهلت خصوصیّتهم باللّه ، وسقطت عن درجه حقائق الایمان والمعرفه . فایّاک ثمّ ایّاک .

باب شصت وهشتم : : (شناخت پیامبران )

امام صادق (ع ) فرمود :

خداوند عزّ وجلّ پیامبران را از خزاین لطف وکرم ورحمتش ، برخوردار کرد واز علم مخزون خود بدانان آموخت واز میان همه آفریدگان ، آنان را برای خود برگزید . پس هیچ یک از خلایق را شباهتی به احوال واخلاق آنان نیست ، زیرا خداوند آنان را وسیله وواسطه بین خود وخلق قرار داد . فرمان برداری از آنان ، موجب رضای اوست ومخالفت وانکارشان ، موجب خشم او .

خداوند هر قوم ودسته ای را دستور داده تا از آیین پیامبر خویش پیروی

کنند وهیچ گونه طاعت وعبادتی را نمی پذیرد ، مگر به واسطه طاعت از آن ها وتمجید وشناخت حرمت وبزرگداشت مقام پیامبران ؛ چرا که بزرگ داشتن آنان ، بزرگ شمردن خداست .

پس همه پیامبران خدا را بزرگ دار ومقام هیچ یک از آنان را ناچیز نشمار وبا عقل خویش وبدون حجت ، درباره مقامات واحوال واخلاق آنان قضاوت مکن ، مگر به واسطه بیان آیه ای محکم که از جانب خداوند آمده واجماع اهل بصیرت (با دلایلی که فضایل ومراتبشان را به اثبات می رسانند) باشد .