مصباح الشریعه صفحه 153

وامّا فی باب العشره فدار هما وارفق بهما واحتمل اذا هما نحو ما احتملا عنک فی حال صغرک ، ولا تضیّق عنهما فی ما قد وسّع اللّه تعالی علیک من الماءکول والملبوس ، ولا تحوّل وجهک عنهما ، ولا ترفع صوتک فوق اصواتهما ، فانّ تعظیمهما من امر اللّه ، وقل لهما باحسن القول والطفه ، فانّ اللّه لا یضیع اجر المحسنین .

باب هفتاد ویکم : : (نیکی به والدین )

امام صادق (ع ) فرمود :

نیکی به پدر ومادر ، نشانه شناخت بنده از خدا وحقوق اوست ، زیرا هیچ عبادتی چون

نیکی خالصانه برای خدا به والدین مؤ من ، انسان را به رضای خداوند نرسانند؛ چرا که حق والدین ، مشتق از خداوند متعال است ، در صورتی که آن ها بر راه دین وسنّت گام نهند وفرزند خویش را از طاعت خداوند به طاعت خویش سوق ندهند واز یقین به شک واز زهد به دنیاطلبی نکشانند . بنابراین چون والدین بر این راه خطا باشند ، نافرمانی از آن ها عین اطاعت وفرمان برداری شان عین معصیت است .

خدای تعالی فرماید :

(واگر تو را وادار کنند تا درباره چیزی که تو را بدان دانشی نیست ، به من شرک ورزی ، از آنان فرمان مبر؛ و[لی ] در دنیا به خوبی با آنان معاشرت کن ، وراه کسی را پیروی کن که توبه کنان به سوی من باز می گردد و [سرانجام ] بازگشت شما به سوی من است . . . ) .

وامّا این که چگونه با والدین رفتار کنی ، پس باید با آن ها مدارا نمایی وسختی آنان را بر خود هموار کنی ؛ چه آن ها به سبب زحمت ورنجی که در کودکی از تو دیده اند ، بر گردنت حقی دارند واز نعمت ها (خوراک وپوشاک ) که خداوند بر تو ارزانی داشته ، از آنان دریغ مدار واز آنان روی برنتاب وصدایت را بیش از صدایشان بلند مکن ؛ زیرا که احترام به والدین ، امر خداوند است . با آنان به نرم خویی وگفتار پسندیده سخن بگو ، واز لطف خویش بهره مندشان نما که خداوند اجر نیکوکاران را ضایع نکند .

پند ونصحیت

الباب الثّانی والسّبعون : (فی