مصباح الشریعه صفحه 168

امام صادق (ع ) فرمود :

اخلاص گرد آورنده اعمال نیک وبا ارزش است وکلید ونشانه اخلاص قبولی عمل است . پس کلید که خداوند عملش را بپذیرد واز او راضی شود ، مخلص است ؛ اگر چه عملش اندک باشد . وآن کس که عملش رانپذیرد ، مخلص نخواهد بود؛ اگر چه عملش بسیار باشد چنان که عمل هزاران ساله ابلیس ، با زیر پا گذاشتن یک فرمان تباه شد .

ونشانه پذیرفتن شدن اعمال ، بذل نمودن هر چیزی است که انسان آن را دوست می دارد تا از تعلقات دنیوی تهی شود وبا استقامت در اعمال وافعال ، راه

راست بپوید واز خطا دور شود . مخلص برای آن کهبه اخلاص در عمل برسد ، باید جان وخون خود را نثار کند ، تا به علم وعمل خود قوام بخشد ، واگر به این مرحله رسید ، همه کمالات را درک کرده واگر از آن بی نصیب ماند ، از همه چیز بی نصیب مانده است . اخلاص پالایش معانی توحید است .

اوّل [خداوند در حدیث قدسی یا امام علی (ع )] فرمود : عمل کنندگان در هلاکت اند ، مگر آنان که عابدند . عابدان در هلاکت اند ، مگر آنان که عالم اند . عالمان در هلاکت اند ، مگر آنان که صادق اند . صادقان در هلاکت اند ، مگر آنان که مخلص اند . مخلصان در هلاکت اند ، مگر کسانی که خدا ترس اند . خداترسان درهلاکت اند ، مگر آنان که صاحب یقین اند وصاحبان یقین در معرض خطری بزرگ قرار دارند . خدای متعالی می فرماید : (و پروردگارت را عبادت کن تا تو را یقین دهد) . وپایین ترین حدّ اخلاص آن است که بنده توان خود را مبذول کند وبرای عمل خود نزد خداوند ارزشی قائل نشود که بر پروردگار پاداش عمل را واجب بداند؛ چه او می داند که اگر خداوند از او بخواهد که حقّ عبودیّت را ادا نماید ، در ادای آن ناتوان است . وپایین ترین مقام مخلص ، در دنیا سلامتی از همه گناهان بزرگ ودر آخرت نجات از آتش ورسیدن به بهشت است .

جهل ونادانی

الباب السّابع والسّبعون : : (فی معرفه الجهل )

قال الصّادق علیه السّلام :

الجهل صوره رکّبت

فی بنی آدم ، اقبالها ظلمه وادبارها نور ، والعبد متقلّب معها کتقلّب الظّل مع الشّمس .