مصباح الشریعه صفحه 172

گفت : چگونه است حال کسی که چون صبح کند ، نداند که آن روز را به شب رساند وچون شب کند ، نداند که

صبحی را هم بیند یا نه ؟ !

ابوذر (ره ) می گوید : شب را به صبح رسانیدم ، در حالی که از خدا سپاسگزار واز خویش نالان وگله گزار هستم .

رسول خدا (ص ) فرمود : کسی که صبح کند ، در حالی که همّت وقصد او غیر خدا (وپیروی از فرمان او) باشد ، به حقیقت که از زیان کاران واز رحمت خداوند دور باشد .

توبه وانابت

الباب التّاسع والسّبعون : : (فی التّوبه )

قال الصّادق علیه السّلام :

التّوبه حبل اللّه ومدد عنایته ولابدّ للعبد من مداومه التّوبه علی کلّ حال .

وکلّ فرقه من العباد لهم توبه : فتوبه الانبیاء من اضطراب السّرّ ، وتوبه الاولیاء من تکوین الخطرات ، وتوبه الاصفیاء من التّنفّس ، وتوبه الخاصّ من الاشتغال بغیر اللّه تعالی ، وتوبه العامّ من الذّنوب ولکلّ واحد منهم معرفه وعلم فی اصل توبته ومنتهی امره ، وذلک یطول شرحه هاهنا .

فامّا توبه العامّ فان یغسل باطنه بماء الحسره والاعتراف بجنایته دائما ، واعتقاد النّدم علی ما مضی والخوف علی ما بقی من عمره ، ولا یستصغر ذنوبه ، فیحمله ذلک الی الکسل ، ویدیم البکاء والاسف علی مافاته من طاعه اللّه ، ویحبس نفسه عن الشّهوات ، ویستغیث الی اللّه تعالی لیحفظه علی وفاء توبته ویعصمه عن العود الی ما سلف ، و یروض نفسه فی میدان الجهد والعباده ، ویقضی عن الفوائت من الفرائض ، ویردّ المظالم ویعتزل قرناء السّوء ، ویسهر لیله ویظماء نهاره ، ویتفکّر دائما فی عاقبته ، ویستعین باللّه سائلا منه الاستقامه فی سرّائه وضرّائه ویثبت عند المحن والبلاء کیلا یسقط عن درجه التّوّابین ، فانّ فی