مصباح الشریعه صفحه 208

وکسی که ادّعایی کند که بر او روا نیست (وفراتر از شاءن اوست ) درهای بلا بر او باز شود ، ولی مدّعی دروغ گو ناگزیر از آن است که بیّنه وگواهی (دالّ بر صداقت خود) آورد ، ولی او بی مایه است وگواهی ندارد ، پس در نتیجه رسوا گردد .

وآن کس که به واقع (در ادّعایش ) صادق است ، بدو نگویند : برای چه ؟ (کسی از او پرسش نمی کند ، بلکه چون صادق است سخنش در دل می نشیند) .

حضرت علی (ع ) فرمود : صادق را کس نبیند ، جز آن که

هیبتش او را گیرد .

معرفت

الباب الخامس والتّسعون : (فی المعرفه )

قال الصّادق علیه السّلام :

العارف شخصه مع الخلق وقلبه مع اللّه ، لو سهی قلبه عن اللّه طرفه عین لمات شوقا الیه .

والعارف امین ودائع اللّه ، وکنز اسراره ، ومعدن انواره ، ودلیل رحمته علی خلقه ، ومطیّه علومه ، ومیزان فضله وعدله .

وقد غنی عن الخلق والمراد والدّنیا ، فلا مؤ نس له سوی اللّه ولا نطق ولا اشاره ولا نفس الاّ باللّه ، وللّه ومن اللّه ومع اللّه ، فهو فی ریاض قدسه متردّد ، ومن لطائف فضله الیه متزوّد .