مصباح الشریعه صفحه 21

باب نهم : (مستراح )

امام صادق (ع ) فرمود :

مستراح را از آن رو مستراح می گویند که در آن ، انسان از سنگینی نجاسات راحت می شود وپلیدی ها را از خود دور می سازد ومؤ من از آن عبرت می گیرد که انجام لذّات وزخارف دنیا

همین است وبا روی گردانی از آن وترک اش ، خویش را آسوده می کند ونفس وقلب خویش را از اشتغال بدان ، فارغ می گرداند واز گرد آوردن ودست یازیدن بدان خودداری می ورزد؛ همان طور که از نجاست ومدفوع وکثافت دوری می گزیند ، در بزرگواری وکرامن خود تفکّر کند که چگونه زمانی دیگر خوار وذلیل می شود .

آن گاه درمی یابد که پای بندی به قناعت وتقوا ، موجب راحتی وآسایش دو سرای اوست ؛ چه راحتی ، در آسان گرفتن وارزش ننهادن به دنیای ودوری از لذت بردن از آن ودر زایل نمودن پلیدی ، حرام وشبهه است .

پس ، در این حال است که انسان ، خویش را می شناسد وآن را بزرگ می دارد واز گناهان می گریزد وباب تواضع وپشیمانی وحیا می گشاید ودر انجام اوامر واجتناب از نواهی خدا می کوشد به این امید که بهترین بازگشت ونیک ترین مقام قرب را کسب نماید ونفس خویش را بندی ترس وصبر وبازداشتن شهوات می کند تا آن که به امان خدای تعالی در سرای قرار واصل شود وطعم خشنودی او را بچشد ، که این است آنچه می توان بر آن تکیه کرد وغیر از آن هیچ است .

طهارت

الباب العاشر : (فی الطّهاره )

قال الصّادق علیه السّلام :

اذا اردت الطّهاره والوضوء فتقدّم الی الماء تقدّمک الی رحمه اللّه تعالی . فانّ اللّه تعالی قد جعل الماء مفتاح قربته ومناجاته ، ودلیلا الی بساط خدمته ، فکما انّ رحمه اللّه تطهّر ذنوب العباد ، کذلک النّجاسات الظّاهره یطهّرها الماء لاغیر .