مصباح الشریعه صفحه 211

امیر مؤ منان علی (ع ) فرمود : عشق خدا ، آتشی است که بر هیچ چیز نگذرد ، مگر آن را بسوزاند ونور خدا بر هیچ چیز نتابد جز آن که نورانی اش کند . وآسمان خداوند ابرش بر چیزی سایه نیفکند ، مگر آن که آن را بپوشاند ونسیم خداوند بر چیزی نوزد ، مگر آن که سبب حرکت ورشد آن شود . باران خدا ، مایه حیات وزمین خدا محل رویش هر چیز است . پس هر که خدا را دوست بدارد ، او را همه چیز از مُلک ومال دهد .

پیامبر (ص ) فرمود : چون خدا ، بنده ای از امتم را دوست بدارد ، محبتش را در قلب برگزیدگان وروح فرشتگان وساکنان عرش خویش بیندازد تا او را دوست بدارند . پس این است محبّ حقیقی وراستین ، خوشا به حالش ! واو را در قیامت نزد خداوند ، حقّ شفاعت است .

محبّت وعشق به خدا

الباب السّابع والتّسعون : (فی المحبّ فی اللّه )

قال الصّادق علیه السّلام :

المحبّ فی اللّه محبّ اللّه ، والمحبوب

فی اللّه حبیب اللّه ، لانّهما لا یتحابّان الاّ فی اللّه ، قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله : المرء مع من احبّ .

فمن احبّ عبدا فی اللّه ، فانّما احبّ اللّه تعالی ، ولا یحبّ عبداللّه تعالی الاّ احبّه اللّه .

قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله : افضل النّاس بعد النّبیّین فی الدّنیا والاخره المحبّون للّه ، المتحابون فیه . وکلّ حبّ معلول یورث بعدا فیه عداوه الاّ هذین وهما من عین واحده یزیدان ابدا ولا ینقصان .

قال اللّه تعالی : (الاخلاّ ء یومئذ بعضهم لبعض عدّو الاّ المتّقین ) . (85)