مصباح الشریعه صفحه 215

نفس خویش وخواسته های دنیایی خود تکبیر گوی وهر چه بدان الفت یافته ای ترک کن واز غیر معشوقت درگذر وجایی میان مرگ وزندگی (که خود را از مردگان بر شماری ) رحلِ اقامت افکن و (لبّیک اللّهمّ لبّیک ) بگو . خدا بر اجرت بیفزاید .

مشتاق ، چون غریق است که او را همّتی جز خلاصی ورهایی از خطر نباشد . او همه چیز را سوای آنچه که بدان شوق دارد وآن نجات باشد ، به فراموشی سپرده است .

حکمت

الباب التّاسع والتّسعون : (فی الحکمه )

قال الصّادق علیه السّلام :

الحکمه ضیاء المعرفه ، ومیزان التّقوی ، وثمره الصّدق . ولو قلت : ما انعم اللّه علی عبد بنعمه اعظم وانعم واجزل وارفع وابهی من الحکمه للقلب ، لقلت صادقا .

قال اللّه تعالی : (یؤ تی الحکمه من یشاء ومن یؤ ت الحکمه فقد اوتی خیرا کثیرا وما یذّکّر الاّ اولوا الالباب ) . (88)

ای لا یعلم ما اودعت وهیّاءت فی الحکمه الاّ من استخلصته لنفسی وخصصته بها .

والحکمه هی النّجاه ، وصفه الحکمه الثّبات عند اوائل الامور والوقوف عند عواقبها ، وهو هادی خلق اللّه الی اللّه تعالی .

قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله : لان یهدی اللّه علی یدیک عبدا من عباده خیر لک مما طلعت علیه الشّمس من مشارقها الی مغاربها .