- مقدّمه 1
- بیان 4
- احکام 6
- رعایت 8
- نیّت 10
- یاد خدا 12
- شکر 14
- آداب لباس 15
- آداب مسواک 17
- مستراح 20
- طهارت 21
- آداب خارج شدن از خانه 23
- آداب داخل شدن به مسجد 25
- آداب شروع نماز 27
- آداب قرائت قرآن 29
- آداب رکوع 31
- آداب سجود 33
- آداب سلام 36
- آداب دعا 38
- آداب روزه 42
- آداب زکات 44
- آداب حجّ 46
- سلامتی 48
- عزلت گزیدن 50
- آداب عبادت 52
- اندیشه وتفکّر 54
- خموشی 56
- آسایش وراحتی 58
- قناعت 60
- حرص وآز 61
- زهد 63
- نکوهش دنیا 65
- ورع 66
- عبرت 67
- تکلّف 69
- غرور 71
- صفات منافق 72
- عقل وهوی 74
- وسوسه 76
- خودپسندی 78
- آداب خوردن 79
- فرو پوشیدن چشم 81
- آداب راه رفتن 83
- آداب خوابیدن 85
- معاشرت 88
- کلام وگفتار 90
- ستایش ونکوهش 93
- مراء وجدل 95
- غیبت 97
- ریا وتظاهر 101
- حسادت 102
- طمع 104
- سخاوت 106
- ستاندن وبخشیدن 108
- آداب برادری 110
- مشورت 112
- بردباری 114
- تواضع وفروتنی 116
- اقتدا 118
- عفو 122
- خوی خوش 125
- علم ودانش 126
- فتوا دادن 129
- امر به معروف ونهی از منکر 131
- خداترسی 133
- آفت قاریان قرآن 136
- حقّ وباطل 139
- شناخت پیامبران 141
- شناخت امامان وصحابه 143
- حرمت مسلمانان 150
- نیکی به والدین 152
- پند ونصحیت 153
- وصیّت 156
- صدق وراستی 160
- توکّل 163
- اخلاص 167
- جهل ونادانی 168
- احترام به برادران مؤ من 170
- توبه وانابت 172
- جهاد وریاضت 174
- فساد 177
- تقوا 179
- یاد مرگ 181
- حساب 184
- حسن ظنّ 186
- واگذاری امور به خداوند 188
- یقین 190
- بیم وامید 193
- رضا 196
- بلا 198
- صبر 200
- حزن واندوه 203
- شرم وحیا 204
- دعوی وادّعا 206
- معرفت 208
- محبّت خداوند 209
- محبّت وعشق به خدا 211
- شوق 213
- حکمت 215
- حقیقت عبودیّت 217
- پی نوشتها 225
بدان که او بر
هر عملی ، به عدل وفضل ، قادر وتواناست . پس ، چنانچه رحمت وفضل خویش را بر تو معطوف فرماید ، طاعت اندک تو را خواهد پذیرفت وثوابی بسیار عطا خواهد کرد وچنانچه با تو از در عدل درآید واستحقاق خویش را در بندگی ، صدق واخلاص خواهان شود ، تو را محروم وطاعتت را ردّ می کند؛ اگر چه بسیار باشد ، که بر آنچه خواهد ، توانا وفعّال است .
در محضر او به ناتوانی ، تقصیر در بندگی وفقر خویش اعتراف نما ، زیرا که تو به سوی او برای عبادت وانس روی نموده ای وبه او نیازمندی . باید بدانی که درون وباطن خلایق بر او آشکار است . در پیش او چون فقیرترین بندگان باش وقلب خویش از هر امری که تو را از قرب خدا محروم کند خالی دار؛ که او پاک ترین وخالص ترین اعمال را می پذیرد .
بنگر که از کدام دیوان دیوان رستگاران یا دفتر سیه بختان نامت خارج می شود ، پس چنانچه شرینی مناجات ولذّت مخاطبات او را به ادراک آوری وجام رحمت وکرامتش را ، به سبب روی آوردنت بدو واجابت او بنوشی ، برای خدمتش ، صلاحیّت یافته ای ؛ پس داخل شو که اذن وامان از آن تو است . ودر غیر این صورت ، وارد مشو وتوفق کن ؛ مانند آن کسی که راه چاره اش قطع گشته ، وامیدش بریده شده ، واجل اش فرا رسیده است .
چنانچه خداوند عزّ وجلّ ببیند که با صداقت بدو پناه آورده ای ، با دیده راءفت ورحمت ولطف به تو خواهد نگریست
وبدان چه خود دوست دارد وبدان راضی است ، موفّقت می دارد؛ چه او کریم است وگرامی داشتن بندگان مضطر وسوختگان درگاهش را که خواهان خرسندی اویند ، دوست می دارد .
خدای تعالی فرماید : (کیست آن کس که درمانده را (چون وی را بخواند) اجابت می کند ، وگرفتاری را برطرف می گرداند . . . ) .
آداب شروع نماز
الباب الثّالث عشر : (فی افتتاح الصّلاه )
قال الصّادق علیه السّلام :