مصباح الشریعه صفحه 31

پس هنگامی که قاری قرآن ، نفس خویش را فارغ سازد ، قلبش برای قرائت قرآن فارغ یابد ودر این هنگام چیزی که بتواند او را از برکت وفواید قرآن محروم کند در بین نیست .

وچون کنج خلوت اختیار کند واز خلق اعتزال جوید وخضوع قلب وفراغ بدن را فراهم آورد ، در این هنگام روح وباطنش با خدای عزّ وجلّ انس می یابد وشیرینی سخنان خداوند تعالی در خطاب با بندگان صالحش ومقامی را که به فنون کرامات وبدایع اشاراتش بدانان اختصاص داده ، در خواهد یافت .

پس هنگامی که پیمانه ای از این شراب بنوشد ، دیگر

هیچ حالی وهیچ وقتی را بر آن ترجیح ندهد ، بلکه آن را بر هر طاعت وعبادتی رجحان می دهد ، زیرا در این حال ، بدون واسطه با پروردگار خویش به راز ونیاز می پردازد .

ای قاری کتاب خدا ! بنگر که چگونه کتاب پروردگار وعهد ولایتت را می خوانی ، وچگونه بر اوامر او گردن می نهی ، واز نواهی حضرتش اجتناب می ورزی ، وچگونه حدودش را پاس می داری ، که او در کتاب عزیزش می فرماید : (نه از پس ونه از پیش بر آن باطل وارد نشود که آن ، از سوی [خدای ] حکیم حمید نازل شده است . )

پس آن را به ترتیل بخوان ودر وعده پاداش ووعید کیفرش توقف کن ودر امثال ومواعظش بیندیش وبپرهیز از این که حروفش را ادا نمایی وحدودش را ضایع کنی .

آداب رکوع

الباب الخامس عشر : (فی الرّکوع )

قال الصّادق علیه السّلام :

لا یرکع عبدللّه رکوعا علی الحقیقه ، الاّ زیّنه اللّه بنور بهائه واظلّه فی ظلال کبریائه ، وکساه کسوه اصفیائه . والرّکوع اوّل والسّجود ثان ، فمن اتی بالاوّل صلح للثّانی .