مصباح الشریعه صفحه 50

سلامتی دین در هر دوره ای به خصوص در عصر حاضر نایاب

است . راهی که تو را بدان می رساند ، تحمّل جفا وآزار خلایق ، صبر بر سختی ها ، کم کردن مؤ ونه زندگی (به اندک راضی بودن ) ، ترک آن تکلّف ها ، اگر چه رعایت آن لازم باشد وقناعت ورزیدن به حداقل ممکن .

اگر چنین راهی ممکن نبود ، پس خلوت گزیدن مفید خواهد بود واگر این هم نشد ، خاموشی نیک است والبته این ، چون خلوت گزیدن نیست واگر خاموشی هم نشد ، پس سخن در چیزی گوی که تو را سودی رساند واین نیز چون خاموشی نباشد .

واگر راهی بدین هم نیافتی ، پس با درونی صاف وبدون تیرگی ، وبا قلبی خاشع وبدنی شکیبا بر سختی ها ، نفس خود را در بیابان ها (ی رنج ) بیفکن .

خداوند عزّ وجلّ فرماید : (کسانی که بر خویشتن ستم کار بوده اند [هنگامی که ] فرشتگان جانشان را می گیرند ، می گویند : در چه [حال ] بودید ؟ پاسخ می دهند : ما در روی زمین از مستضعفان بودیم . می گویند : مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید ؟ . . . ) .

از وجود بندگان صالح خداوند بهره جوی وهمنشینی با آنان را مغتنم دان . با هم قطاران خود مفاخره مکن وبا دشمنان ، منازعه منما . هر کس که گفت : (من ) بگو : (تو) . ادعای هیچ چیز مکن ، اگر چه بدان علم ومعرفت داشته باشی .

رازت را جز برای کسانی که در دین از تو برترند فاش مکن ، تا بزرگی یابی (چرا که

چنین انسان هایی کم ونایاب اند) وهر گاه چنین کردی ، سلامت [در دین ] را به دست آورده ای وبدون دلبستگی (به چیزی ) به خدا پیوسته ای !

عزلت گزیدن

الباب الرّابع والعشرون : (فی العزله )