مصباح الشریعه صفحه 52

به ده خصلت است : شناختن حق وباطل ، عشق به فقر ، برگزیدن سختی وشدّت ، زهد ، خلوت گزیدن ودر عواقب امور اندیشیدن ، کوتاهی خویش در عبادت دیدن در عین حال که تمام توان خود را در عبادت به کار بندد ، دوری از خودپسندی ، بسیاری ذکر خداوند که غفلت در آن نباشد ، چرا که غفلت ، دام شیطان است واساس هر بلا وسبب هر دوری ، وخانه را از زوایدی که انسان را به خودش مشغول دارد ، تهی کردن .

عیسی بن مریم (ع ) فرمود : زبانت را (از سخن غیر ضروری ) باز دار ، تا قلبت آباد شود ودر خانه بنشین واز ربا بپرهیز وبیش از نیاز پی کسب روزی مباش وبر گناهت گریه کن واز مردم بگریز ، چونان که از شیر می گریزی ، زیرا که آنان در گذشته درمان درد بوده اند وامروز عامل بیماری اند . پس (چون چنین کنی ) هر گاه که خواهی به دیدار خدا بشتاب .

ربیع بن خثیم گوید : اگر می توانی که نه کس را بشناسی ونه کسی تو را بشناسد ، چنین کن که صیانت اعضای بدن از کارهای بیهوده وفراغت قلب وسلامت ودرستی زندگی وشکستن سلاح شیطان ودوری از هر بدی وآسایش قلب ، در عزلت نهفته است .

هر پیامبر یا جانشین او ، عزلت اختیار کرد؛ چه در آغاز عمر خویش ، وچه در انجام آن .

آداب عبادت

الباب الخامس والعشرون : (فی العباده )

قال الصّادق علیه السّلام :

دوام علی تخلیص المفروضات و السّنن فانّهما الاصل ، فمن اصابهما و ادّاهما بحقّهما فقد اصاب

الکلّ ، فانّ خیر العبادات اقربها بالامن واخلصها من الافات ، وادومها وان قلّ ، فان سلم لک فرضک و سنّتک فانت انت .

و احذر ان تطاء بساط ملکک الاّ بالذّلّ والافتقار والخشیه والتعظیم ، واخلص حرکاتک من الرّیاء وسرّک من القساوه .