مصباح الشریعه صفحه 67

صاحب ورع را سه اصل لازم است ؛

1 از همه لغزش های مردمان در گذرد؛

2 بدانان بدی نکند؛

3 چون مدح وذمّش کنند ، برایش یکسان باشد .

واصل وریشه ورع ، آن است که بر محاسبه نفس مداومت شود

وسخن به راست گفته شود ومعامله ورفتار با دیگران به صفا برگزار شود واز شبهه ها دوری شود وهر عیب وریبی به کنار گذاشته شود ، وآنچه به او مربوط نیست وانهد ، ودری را که نداند چگونه آن را ببندد ، باز نکند (با گفتار ناشایست یا عمل زشتی که او راه پسندیده نباشد ، خود را رسوا نکند) وبا کسی که امور واضح وبدیهی را بر او مشکل می نماید ، مجالست نکند وبا کسی که دین را سبک می شمارد همراه نشود ، وگرد دانشی که نه خود داند ونه دیگران توان فهم وحلّ آن را دانند نگردد واز کسانی که از خدا دوری جسته اند ، دوری گزیند .

عبرت

الباب الرّابع والثّلاثون : (فی العبره )

قال الصّادق علیه السّلام :

قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله : المعتبر فی الدّنیا عیشه فیها کعیش النّائم یراها ولا یمسّها ، وهو یزیل عن قلبه ونفسه باستقباحه معامله المغرورین بها ما یورثه [من ] الحساب والعقاب ، ویبدّل بها ما یقرّبه من رضی اللّه وعفوه .