مصباح الشریعه صفحه 93

کلامی که نه برای خدا ورضای او باشد ، چونان شراب (که انسان را مست می کند وخرد او را می رباید) دل وخرد را مست می کند . هیچ

عضوی چونان زبان شایسته زندانی شدن نیست .

حکیمی گفته است : زبان خود را از گفتار پلید (که خیر دنیا وآخرت در آن نباشد) بازدار ودر غیر این مورد اگر توانی ، سخن بگو (باشد که حقّی را زنده کنی وسبب هدایت باشی ) .

امّا آرامش وخموشی صفتی زیبا وبلند مرتبه است که موهبت خدا به مردمی است که در زمین می زیند وراز داران اویند .

ستایش ونکوهش

الباب السّابع والا ربعون : (فی المدح والذّمّ)

قال الصّادق علیه السّلام :

لا یصیر العبد عبدا خالصا للّه تعالی حتّی یصیر المدح والذّم عنده سواء ، لانّ الممدوح عنداللّه لا یصیر مذموما بذمّهم وکذلک المذموم .

ولا تفرح بمدح احد ، فانّه لا یزید فی منزلتک عنداللّه ولا یغنیک عن المحکوم لک والمقدور علیک . ولا تحزن ایضا بذمّ احد ، فانّه لا ینقص عنک ذرّه ولا یحطّ عن درجه خیرک شیئا . واکتف بشهاده اللّه تعالی لک وعلیک . قال اللّه تعالی : (وکفی باللّه شهیدا) . (33)

ومن لا یقدر علی صرف الذّمّ عن نفسه ولا یستطیع علی تحقیق المدح له ، کیف یرجی مدحه او یخشی ذمّه ؟