- « دعای مطالعه » 1
- مقدمه مؤلف 2
- 1 کودک طمعکار 3
- 2 خطر همراهی با گناهکاران 4
- 3 تأثیر دوستی 5
- 4 توطئه سفارت انگلیس 6
- 5 توطئه گر نگون وقت 8
- 6 آتش زدن گربه 9
- 7 خاکستر شدن باغ 10
- 8 نتیجه توهین به علمای ربّانی 11
- 9 نشست و برخاست با بدان 12
- 10 اهداف دشمنان اسلام 13
- 11 یک سرنوشت عبرت انگیز 14
- 12 پایان حکومت 2500 ساله شاهنشاهی 15
- 14 تا عاقبت چه باشد 16
- 13 از کاخ تا قبر 16
- 15 علل شکست روم 17
- 16 جواهرات سلطان محمود 18
- 17 تأثیر گناه 19
- 18 نتیجه سرمایه داری سعد 20
- 19 پرچم انگلیس 22
- 20 فاجعه بزرگ قرن 24
- 21 سخنان حکیمانه در برابر جسد اسکندر 29
- 22 از دست دادن فرصت 30
- 24 عاقبت حسود 32
- 23 نتیجه عجله 32
- 26 غفلت از راه های نفوذ دشمن 35
- 25 استاد زبردست 35
- 27 نتیجه تکبر 40
- 28 اعتراض به خلقت 41
- 29 عاقبت غرور 43
- 30 مرگ عبرت آمیز خسرو پرویز 49
- 31 غرور و غفلت 51
- 33 انتقاد ناآگاهانه به علما 53
- 32 زندگی ساده 53
- 34 خطر ساده لوحی 56
- 35 تأثیر ریاست 60
- 36 کمبود عاطفه 64
- 37 مادر جعفر برمکی 64
- 38 برخورد با یادگار پیامبرصلی الله علیه وآله 65
- 39 فرزندان دو خلیفه 67
- 40 توطئه قتل عایشه 68
- 41 عاقبت رضاشاه 69
- 42 سرنوشت عبرت آمیز عثمان 70
- 44 خنده های بی مورد 71
- 43 شهر بی عیب 71
- 45 حضور شیطان در دارالندوه 72
- 46 حضور شیطان در جنگ بدر 74
- 47 زمینه همراهی شیطان 75
- 48 تاجر خیانت پیشه 76
- 49 فقر یا ثروت 77
- 50 کتمان غدیر خم 78
- 51 عبرت نیکوکاران 82
- 52 سخنان معاویه به هنگام مرگ 83
- 53 سخنان عبدالملک در هنگام مرگ 84
- 54 درخت لعنت شده 85
- 55 تأثیر یک گناه 90
- 56 نتیجه اطاعت کورکورانه 90
- 57 نامه امام سجادعلیه السلام 93
- 58 فتنه انگیزی های یهود 99
- 59 عبرت های زندگی یوسف 100
- 60 سرمایه انسان 107
- 61 طلحه و زبیر 107
- 62 دانشمند مغرور 109
- 63 بلعم باعورا 110
- 64 نقطه های سیاه 112
- 65 فدایی هوای نفس 115
- 66 تأثیر مقام 116
- 67 کاشانه غم 117
در همین حال و هوا بودم که در یکی از شب های تاریک که به منزلم برمی گشتم راه را گم کردم و به کوچه های بسیار تاریک و خانه های متروکه ای رسیدم که انسان وحشت می کرد. احساس کردم که در دریای سیاهی فرو رفته ام. چیزی نگذشت که ناگاه از یکی از خانه های متروکه صدایی شنیدم و رفت و آمدهای اضطراب آمیزی را احساس کردم که اثر عمیقی در من گذارد. با خود گفتم تعجب است که این شب چه اندازه اسرار مردم بی نوا و غم زدگان را در سینه خود پنهان کرده است.
من پیش از این با خدای خود عهد بسته بودم که غمزده ای را نبینم مگر این که اگر می توانم یاری اش کنم و اگر نمی توانم با او همدردی نمایم. آرام آرام راه را تا رسیدن به آن خانه طی کردم تا این که به آن رسیدم. آهسته درب را کوبیدم امّا درب باز نشد، دوباره آن را محکم کوبیدم دختر بچه ای درب را باز کرد که ده سالی از عمرش نگذشته بود و چراغ کم فروغی در دست داشت، در پرتو نور ضعیف آن چراغ نگاهی به او کردم دیدم مانند ماه شب چهارده است که در پس تکه های ابر قرار دارد و در لباس های کهنه می درخشد. از او پرسیدم بیمار در خانه دارید؟
آن چنان آهی کشید که نزدیک بود رگ های قلبش قطع گردد و گفت: ای مرد! پدرم را دریاب که در حال جان دادن است. آن گاه از