عبرت های ماندگار صفحه 82

51 عبرت نیکوکاران

برصیصای عابد عبرت بزرگی برای نیکوکاران و مقربین است که قرآن درباره او فرموده است: «کَمَثَلِ الشَّیْطانِ إِذْ قال لِلْإِنسانِ اکْفُرْ فَلَمّا کَفَرَ قالَ إِنِّی بَرِی ءٌ مِنّکَ إِنِّی أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِینَ...».(1)

همانند حکایت شیطان که به انسان گفت: کافر شو! وقتی با اطاعت از شیطان کافر شد به او گفت من از تو بیزارم، من از پروردگار عالمیان می ترسم. پس عاقبت شیطان و او که کافر شد این است که هر دو پیوسته در آتش دوزخند و دوزخ کیفر ستمکاران عالم است.

در بنی اسرائیل عابدی بود که برصیصا نام داشت. زمان زیادی عبادت خدا کرد و به جایی رسید که مستجاب الدعوه شد و مردم دیوانگان خود را نزد او می آوردند تا برای شفای آنها دعا کند و مداوا شوند.

زنی از خانواده ای شریف دیوانه شد، برادرانش او را به محل برصیصای عابد آوردند تا او را شفا دهد. خواهر را نزد او گذاردند و برگشتند. شیطان از حضور آن زن در نزد عابد بهره برداری کرد و پیوسته به وسوسه او پرداخت و جمال زن را در نظرش جلوه می داد. در نهایت زیبایی زن و تنهایی آن دو زمینه گناه گردید و برصیصای عابد مرتکب فحشاء گردید. عابد که از کار خود نگران