عبرت های ماندگار صفحه 94

کند. تو امروز به وضعی افتادی که سزاوار است هر کسی که تو را بر این حال ببیند برایت طلب رحمت نماید. براستی که نعمت های الهی بر تو سنگینی کرده است. خداوند به تو تنی سالم و عمری دراز داده است. حجّت های الهی بر تو کامل گردیده، به قرآنش آگاهی و دینش را به تو فهمانده و سنّت پیامبرش را به تو شناسانده است. در برابر هر نعمتی که به تو داده و هر حجتی که در پیش رویت گذارده وظیفه ای معین فرموده است. و منظورش آن است که مقام شکر تو را آزمایش کند و فضل خود را برای تو آشکار کند و فرموده است: «اگر شکر کنید برای شما می افزاییم و اگر ناسپاسی کنید عذاب من شدید است».

بنگر فردای قیامت که در برابر خدا می ایستی چگونه انسانی هستی. روزی که خداوند از نعمت هایش سؤال می کند که چگونه با آنها رفتار کردی و درباره حجت های من چگونه قضاوت کردی گمان مبر که خداوند از تو (که عالم هستی) عذری پذیرد و یا از تقصیر تو بگذرد. هیهات هیهات چنین نیست. او در قرآنش علما را مسؤول دانسته و فرموده است «باید آن را برای مردم بیان کنی و کتمان نکنی».

و بدان که کمترین کتمان حق و سبک ترین باری که بر دوش داری این است که به وحشت ظالم انس گرفته ای و راه گمراهی را با نزدیکی خودت به او و اجابت دعوتش برای او هموار ساخته ای. چه