عبرت های ماندگار صفحه 97

تو در دل عوام مردم جا گرفتی و به دور تو جمع شدند و از تو و از نظر تو پیروی کردند و به دستورت عمل کردند. اگر چیزی را حلال دانستی حلال دانستند و اگر حرام دانستی حرام دانستند و این حق تو نبود امّا میل و رغبتی که به تو داشتند و فوت علمای آنها و غلبه جهل و ریاست طلبی و دنیاخواهی تو و آنها تو را بر آنان مسلط کرد. آیا نمی گویی که در جهل و غرور قرار گرفته ای و مردم در بلا و فتنه؟ و تو آنها را گرفتار کردی و در فتنه انداختی و از کار و زندگی باز داشتی به خاطر این که در این مقام بودی و شیفته شدند که به مقام علمی تو رسند که به آن دست یافتی. آن گاه در دریایی بسیار عمیق و بلایی بی حد و اندازه افتادند. خداوند به فریاد ما و تو برسد که او یاری کننده است.

امّا بعد، از هر چه در آنی روی گردان تا به نیکوکاران ملحق شوی آنان که با جامه کهنه خود دفن شدند و از نداشتن غذا شکمشان به پشتشان چسبیده بود. بین آنها و خدا پرده و حجابی نبود و دنیا آنان را نفریفت و به دنیا فریفته نشدند. به آخرت رغبت کردند و به سرعت به آن پیوستند.

اگر تو با این زیادی سن و علم و نزدیکی به مرگ این اندازه به دنیا علاقه مند شدی پس جوان چه کند که در علمش نادانی و در نظرش ناتوانی و در عقلش نارسایی است؟ «انا للَّه و انا الیه راجعون»