در محضر آیت الله العظمی بهجت صفحه 217

گویا دعای سبحان من لا یعتدی علی اهل مملکته...؛ (منزه است خدایی که بر اهل مملکت خود تعدی نمی کند...) در تعقیبات نماز (601) برای همین مطلب است که انسان نورانیتی در فهم معلومات داشته باشد، زیرا مقامات از پر کاری به دست نمی آید، توفیق هم از مطبخ (602) حاصل نمی شود. البته چه بسا افرادی که از کار و تحصیل نتیجه نگیرند، ولی از قضای حوایج اهل ایمان و ترحم و احسان و امداد به برادران دینی نتیجه بگیرند.

452 از همان جا باب حکمت به رویش گشوده شد

آقا سید محمد شفتی - رحمه الله - یک جگر خریده بود و به منزل می برد،

در راه حیوانی را با بچه هایش دید، ترحم نمود و مقداری از جگر را جلو آن ها انداخت، سپس مقدار دیگر و... تا این که تمام جگر را به آن ها داد. گویا سید - رحمه الله - تشخیص داده بود که آن ها احوج و نیازمندتر از اهل منزل هستند. از همان جا باب حکمت و معرفت به رویش گشوده شد.

453 ذلت نسیه گرفتن را بر تصرف در سهم امام - علیه السلام - ترجیح می دهم

عده ای در تصرف سهم امام - علیه السلام - مخصوصا بیش از مقدار ضرورت و به اندازه شؤ ونات، احتیاط می کردند.

بعضی از بزرگان نجف با اجاره ی خانه ای که ظاهرا در اراک داشتند و بسیار کم بود امرار معاش می کردند و می فرمودند: ذلت نسیه گرفتن از دکان ها را بر تصرف در سهم امام - علیه السلام - ترجیح می دهم.

مرحوم شیخ انصاری هم احتیاط می فرمود. نقل می کنند که آخوند خراسانی - رحمه الله - در اواخر عمر توسعه می داد. حتی نقل می کنند طلبه ای خدمت ایشان آمده بود و امضای قبضی هفتصد تومانی را می خواست، ایشان بلافاصله امضا کردند. در آن زمان یک تومان و دو تومان بسیار ارزش داشت و در نجف کوچه ی صد تومانی وجود داشت،

قبض هفتصد تومانی را امضا کرد! یکی از اطرافیان آخوند - رحمه الله - به ایشان اعتراض کرد، ولی ایشان فرمودند: اگر به تو می دادم، آیا به دیگری می دادی؟ سپس فرمودند: بگذار یک سال راحت باشد.

454 اجازه تصرف در سهم امام - علیه السلام - با خط و امضای امام غایب -عجل الله تعالی فرجه الشریف