در محضر آیت الله العظمی بهجت صفحه 61

با این حال، از میان حیوانات بیابان و جنگل و باغ وحش یکی هم به جهنم قدم نمی گذارد اما انسان که اعظم و اشرف مخلوقات است به جهنم می رود، بلکه به خلود در آتش محکوم می گردد: (خلدین فیها) (193) شیطان بر سر راه می نشیند و همواره در کمین است

(لاقعدن لهم صرطک المستقیم) (194)

قطعا بر سر راه راست تو خواهم نشست و آنان را منحرف خواهیم نمود. (195)

124 دین تامین کننده ی دنیای انسان

دنیای بهتر هم با امام حسین - علیه السلام - بود نه با یزید؛ ولی انسان، خوشی و راحتی می خواهد و به هر چه می رسد بالاتر از آن را طالب است و آرامش ندارد تا به نفس مطمئنه برسد؛ اما جهل و یا غفلت دارد که داشتن وسایل راحتی و رفاه، غیر از راحتی و رفاه و آرامش دل است:

(الا بذکر الله تطمئن القلوب) (196)

هان! دل ها فقط به ی اد خدا آرام می گیرند.

یعنی تنها وسیله ی آرامش دل ذکر الله است؛ ولی ما بر اسباب تکیه می کنیم و از مسبب الاسباب غافل هستیم، و حال این که خداوند متعال می فرماید:

(ان القوه لله جمیعا) (197)

قدرت، توانایی همگی فقط از آن خداست.