جلوه های رحمت الهی صفحه 236

ارزیابی صحیح و غلط

بسیاری از مردم چون حسّ گرا هستند و نیازهای فوری و فوتی را در نظر دارند و رغبت و شوقشان متمرکز در شهوات و مادیات است ، بر اثر بی ایمانی یا ضعف ایمان ، یا انکار معاد ، یا نشناختن منزلت انسان و اهداف و آینده او ، با دیدی سطحی و ابتدائی ، تمام خوبی و بدی ها را در بود و نبود امور دنیایی و ثروت می دانند و همه برنامه های حیات را بر همین محور ارزیابی می کنند ، قرآن مجید در این زمینه می فرماید :

فَأَمَّا الْإِنْسٰانُ إِذٰا مَا ابْتَلاٰهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ * وَ أَمّٰا إِذٰا مَا ابْتَلاٰهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهٰانَنِ (1) .

اما انسان ، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد ، می گوید : پروردگارم چون شایسته و سزاوار بودم مرا گرامی داشت ، * و اما چون او را بیازماید ، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد ، گوید : پروردگارم مرا خوار و زبون کرد .

اینان نمی دانند که مال و مکنت سند عزت و ارزش و ملاک فضیلت و برتری نیست .

گروهی فراوانی نعمت مادی و کثرت مال و منال و بسیاری اموال را بدون اینکه به تکالیف الهی و وظایف انسانی خود عمل کنند ملاک ارزش و عزت خود و محبوبیتشان در خیمه هستی و احیاناً توجه خدا به خویش می دانند و فکر می کنند برخورداری بیشتر و سفره گسترده تر