حلیه المتقین صفحه 169

رسول صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: سر خود را به گِل مصر مشویید و از کوزه ای که در مصر می سازند آب مخورید، که خواری و مذلت می آورد و غیرت را می برد.

از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: دوست نمی دارم که سر خود از گل مصر بشویم، از ترس آن که مرا ذلیل گرداند و غیرت مرا ببرد.

از جابر جعفی منقول است: شکایت کرد به امام محمّد باقرعلیه السلام از آن که گری در سرم هست و بسیار می ریزد و جامه مرا چرکین می کند. فرمود: مورد را بکوب و آبش را بگیر و با سرکه ای که از شراب به عمل آورده باشند و بسیار تند باشد بر هم بزن، آن قدر که کف کند، پس سر و ریش را به آن به قوّت تمام بمال و بشوی، پس به روغن شیر تازه سر و ریش را چرب کن، که آن علت زایل می شود.

فصل پنجم:فضیلت شستن سر با سدر و خطمی

در حدیث حسن از امام جعفر صادق علیه السلام منقول است: ناخن و شارب گرفتن و سر را با خطمی شستن، فقر و درویشی را زایل می کند و روزی را زیاد می کند.

در حدیث موثّق دیگر فرمود: شستن سر با خطمی در هر جمعه، امان می دهد از پیسی و دیوانگی.

در روایت دیگر فرمود: هرکه ناخن و شارب بگیرد و سر را با خطمی بشوید در روز جمعه، ثواب کسی دارد که یک بنده آزاد کرده باشد.

در حدیث دیگر فرمود: شستن سر با خطمی دل را می گشاید و سودا و اندوه را برطرف می کند.

در حدیث موثّق از امام موسی کاظم علیه السلام منقول است: شستن سر با سدر، روزی را زیاد می کند.

در حدیث معتبر از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: چون حق تعالی حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم را امر فرمود که اسلام را ظاهر گرداند و آن حضرت کمی مسلمانان و بسیاری کافران را دید بسیار غمگین شد. حق تعالی حضرت جبرئیل را با یک برگ سدر از درخت سدره المنتهی فرستاد، که سر را به آن بشوید، پس به آن شستن، اندوه آن حضرت صلی الله علیه وآله وسلم برطرف شد.