حلیه المتقین صفحه 387

فصل پنجم:آداب پیاده رفتن

بعضی از احادیث این فصل در آداب کفش و جامه پوشیدن گذشت.

در حدیث معتبر از حضرت موسی بن جعفرعلیهما السلام منقول است: تند راه رفتن حُسن مؤمن را می برد.

در حدیث حسن از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: زنان باید در کنار راه بروند و در میان راه نروند.

در حدیث دیگر فرمود: سواره اَحقّ است به میان جاده راه رفتن از پیاده و پا برهنه احق است به میان راه از کسی که کفش پوشیده است.

در حدیث معتبر منقول است: امام زین العابدین علیه السلام چنان به همواری راه می رفتند که گویا مرغ بر سر آن حضرت نشسته است و می ترسید که پرواز کند، و دست راست آن حضرت بر دست چپ پیشی نمی گرفت.

در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هرکه راه رود بر زمین از روی خیلا و تکبر، لعنت کند او را زمین و آنچه در زیر زمین و آنچه در بالای زمین است.

در حدیث دیگر فرمود: هرگاه کر گوشی کنند امت من از سائلان، در وقتی که از ایشان چیزی طلبند و از روی تبختر راه روند، پروردگار من به عزت خود سوگند خورده است که ایشان را به یکدیگر عذاب کند.

در حدیث دیگر فرمود: هرگاه امت من در رفتار تبختر کنند و دست ها را کشند و خدمت ایشان کنند غلامان فارس و روم، در میان ایشان فتنه و فساد باشد و بر یکدیگر شمشیر کشند.

در حدیث دیگر فرمود: هرکه با عصا راه رود از روی تواضع و شکستگی در سفر و حضر، به هر گامی برای او هزار حسنه نوشته شود، و هزار گناه از او محو شود و هزار درجه برای او بلند شود.

در حدیث دیگر فرمود: عصا به دست بگیرید که از سنت های پیغمبران است، و بنی اسرائیل صغیر و کبیر و جوان و پیر ایشان، عصا در دست می گرفتند تا آن که خیلا و تکبر نکنند در راه