تحولات روحی وحرکت اصلاحی انسان (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 20

اطاعت بنده از پروردگار خود اين است كه اراده خود را تابع اراده پروردگارش كند، و عملي هم كه مي‌كند همين جنبه را داشته باشد، و به عبارتي ديگر بنده اراده خود را و آن‌چــه را كه متعلق اراده اوســت همه را فداي اراده و عمــل پروردگارش نموده، و چنيــن ايثاري در راه او بكنـد.

پس اطاعت خداي تعالي در آن‌چه براي بندگانش تشريع كرده، و در متعلقات آن، خــود نوعي توكل بر خداســت، و چون اطاعــت خدا براي هر خداشناس و مؤمن به خدا واجــب است، پس توكل بر او نيز بر مؤمنيــن لازم است، و مؤمنيــن بايد بر او توكل كنند، و هم اطاعــت او را گردن نهنــد، و اما كسي كه او را نمي‌شناسد، و به او ايمـان ندارد، اطاعت هم ندارد.

(36) تحولات روحي و حركت اصلاحي انسان

از آن‌چه گذشــت روشن شد كه ايمــان و عمل صالـح نوعي از توكل بر خداست. (1)

توكل، و كفالت الهي

«...وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَــي اللّهِ فَهُـوَ حَسْبُـهُ...»

«...و هر كس بر خداونــد توكّل كنــد، كفايــت امرش را مي‌كنـد...،» (3 / طلاق)

ـ كسي كه بر خدا توكّل كند خدا همه كاره‌اش مي‌شود كه خدا به كار خود مي‌رسد و خدا براي هر چيزي اندازه‌اي قرار داده است.

كسي‌كه بر خدا توكّل‌كند، از نفس و هواهاي‌آن و فرمان‌هائي كه مي‌دهد خود را كنار بكشد و اراده خداي سبحان را بر اراده خود مقدم بدارد و عملي را كه خدا از او مي‌خواهد بر عملي كه خودش دوست دارد ترجيح بدهد، و به عبارتي ديگر به دين خدا متدين شود، و به احكام او عمل كند.