تحولات روحی وحرکت اصلاحی انسان (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 35

انسان به راستــي به اين حقيقــت ايمان داشته و مقام پروردگار خود را بشناسد قهرا بر پروردگار خود توكل مي‌جويد، و حقيقــت مشيت و اختيــار را به او واگــذار مي‌كند، و ديگر به رسيــدن حسنه خوشحال و در برابر مصيبــت اندوهناك نمي‌گردد. و همچنين نسبت به آن‌چه كه به دشمن انسان مي‌رسد نبايد خوشحال و بدحال گردد. زيرا دشمن هم اختياري ندارد.

اين از جهــل به مقــام پروردگــار است كه وقتــي دشمــن انســان موفقيتي به‌دست آورد ناراحـت شود و يا وقتــي او مبتلا و گرفتــار شود خوشحــال شــود.(1)

ولايت و توكل (63)

مفهوم ولايت، و اولياء اللّه

«اَلاآ اِنَّ اَوْلِيـآءَ اللّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»

«آگــاه باشيد اولياء (و دوستــان) خدا نه ترســي دارند و نه غمگيــن مي‌شوند.» (62 / يونس)

ـ هــان! كـه اوليــاي خـــدا هيــچ خوف و حزنــي ندارنــــد.

خدا در اين آيه و دو آيه بعدي از اولياء خود يادآوري كرده، و آن را معرفي نموده و آثار «ولايت» آنان و اختصاصي كه دارند توصيف كرده است.

اصل معني ولايت اين است واسطه‌اي كه بين دو چيز حائل شده از بين برداشته